Al jaren lang is de Oekrane goed voor metal met een geheel eigen gezicht. Rauwe en duistere black, met vaak een paganistische invalshoek, gezongen in de eigen taal en met regelmaat de in het Oosten veel gehoorde flirt met het nationaalsocialisme. Bij de eerste tonen van Rest rees bij mij het vermoeden dat het bij Usynlig Tumult niet veel anders zou gaan, want het heidense sfeertje lag er duimendik bovenop. Opgefokte vrolijke black, met een folkloristisch tintje.
Aangekomen bij Single With Nature, werd ik echter aangenaam verrast. Ergens op de achtergrond klonk vaag een fluit, maar voor de rest was het folkelement weg. Er voor in de plaats rees langzaam aan een ijzingwekkend zwart schouwspel, dat halverwege het nummer volledig tot bloei kwam. Langzame, heel erg krachtige black domineerde vanaf dat moment, afgewisseld met natuurlijk klinkende sfeermomenten. Daarna gingen alle remmen los en ontvouwde Voices Of The Winds zich tot een heerlijk album.
Voices Of The Winds blijft niet op alle momenten even sterk als in Crucified. of zijn voorganger. In Curse Of Etenal Winter komen langzaam aan de heidense elementen meer terug, maar de kracht van de muziek en de fenomenale rauwe krijsen van Zebaoth blijven fier overeind, om vervolgens geleidelijk uit te doven.
Daarnaast heeft het boekje heel wat interessants te melden. Hoewel de band op het eerste gehoor overtuigend black metal klinkt, doen de teksten iets heel anders vermoeden: een Christelijke inslag die je maar zelden hoort in black metal. En dan bedoel ik niet op de Funeral Mist manier
Stoort deze aanpak je niet, geef Voices Of The Winds dan gerust een kans, want het is een dijk van een album. Voor degene die zijn black metal serieus neemt, zijn er echter genoeg andere leuke albums.
Tracklist:
1. Rest
2. Tomorrow
3. Single With Nature
4. Crucified....
5. Curse Of Eternal Winter
6. Shhhhhhh...
