Zo luidde mijn eerste uitspraak nadat ik de nieuwe cd van deze Amerikanen voor het eerst had beluisterd. Zolang Fates Warning niet al teveel doet (hoewel ze nu weer plannen hebben voor een nieuwe cd) kunnen we in ieder geval via deze weg nog genieten van Ray Alder. En hoe! Net toen ik dacht dat ik met de nieuwe schijf van Porcupine Tree wel de cd van het jaar in handen had, krijg ik dit op mijn bordje. Het spijt me, Steven Wilson en trawanten, maar Snowfall On Judgment Day is de onbetwiste cd van het jaar voor mij.
Redemption was natuurlijk altijd al zeer bedreven in het maken van progressieve metal (met wat traditionele power metalinvloeden), maar de band heeft al het eerdere werk zojuist driedubbeldik overtroffen met dit meesterwerk. De cd is werkelijk niet uit mijn stereo te krijgen, zo ongelofelijk goed is deze plaat. De band doet namelijk wl wat Dream Theater niet doet en dat is een enorme lading emotie in de muziek stoppen. Deze band klinkt niet alsof men dagelijks naar het werk gaat en de heren proberen al helemaal niet hun nummers zo vol mogelijk te proppen. De prachtige open productie zegt wat dat betreft genoeg, want elk detail is glashelder te horen. De bandleden verkiezen het liedje boven de mathematiek en dat leidt tot tien briljante composities. Zeer avontuurlijke en progressief aangeklede nummers waarmee iedere luisteraar zich ook na duizend draaibeurten niet zal vervelen.
Het avontuur begint al bij de magnifieke opener. Peel is een nummer dat van alle kanten klopt. De riffs zijn moddervet, de zang is hemels en de gitaar- en toetsensolo's zijn van een ongekend hoog niveau. Schitterend is de wijze waarop Alder zijn karakteristieke stem inzet, want verdorie, wat kan die man toch geweldig zingen. De melodien zijn vrijwel continu een lust voor het verwende oor en elk woord komt met zoveel passie en gevoel uit zijn strot, dat ik er soms oprecht van kan janken. Het zeer stevige Leviathan Rising is ook al zo'n kraker met werkelijk fenomenaal gitaarwerk van Bernie Versailles en Nick van Dyk. Dat is altijd al wat deze band zo geweldig heeft gemaakt. Aan de ene kant snoepen de mannen lustig van allerlei progressieve en technische foefjes, maar al die muzikale krachtpatserij wordt wel subliem gecombineerd met waanzinnige (power/thrash)riffs en toegankelijke momenten.
Ik kan nog vele pagina's vullen met allerlei redenen waarom deze plaat tot de beste releases van 2009 behoort, maar dat moet elke zichzelf respecterende muziekliefhebber eigenlijk lekker zelf gaan uitvinden. Redemption bewijst in ieder geval tot de absolute top van de progressieve metalsector te behoren. Een heerlijke plaat met enkel uitschieters, daar kunnen veel methodisch ingestelde progbands nog wat van leren. Ik ben dan ook benieuwd of Fates Warning na dit geweld nog een potje kan breken. We gaan het zien.
Tracklist
1. Peel
2. Walls
3. Leviathan Rising
4. Black and White World
5. Unformed
6. Keep Breathing
7. Another Day Dies
8. What Will You Say
9. Fistful Of Sand
10. Love Kills Us All / Life In One Day
