De band komt met een plaat op de proppen die op heel veel punten tekortschiet. De productie knalt allereerst voor geen meter. Het album klinkt vlak en als doorbakken vlees. De rauwheid in de riffs is volledig weggepoetst door de aalgladde gitaarsound. De nummers zijn ook niet echt om over naar huis te schrijven. Dat wordt al duidelijk in Perversion / Domination, een vrij matige compositie waarin de drummer me helemaal gek maakt met een hoop misplaatste roffels en tempowisselingen. Er is niets mis met een lekkere verandering in het ritme, maar op deze manier blijft de muziek voor geen meter hangen. Cursed Bodies is wat dat betreft een stuk beter, vanwege het duistere intro. Drummer FleshStigma weet zich hier (iets) beter in te houden, waardoor er meer ruimte is voor het lekkere gitaarspel en de vuige zangpartijen. Als er na een tijdje toch weer abominabel getimede fills opduiken, lijkt het toch nog mis te gaan, maar met de structuur van het nummer is verder weinig mis.
Het blijkt inmiddels al dat ik niet echt te spreken ben over deze cd. Het is typisch een band die nog geen flauw idee heeft welke kant op te gaan. De combinatie tussen death metal en melodieuze black metal klinkt te geforceerd en de reeds genoemde matige productie helpt ook niet echt mee. Jammer, want deze band weet best hoe een goede melodielijn hoort te klinken (lekkere riffs bijvoorbeeld in Apokalyptic Fields). Als de band echt wil knallen dient in ieder geval de drummer uit de band te worden geschopt en men moet een duidelijke koers bepalen. Nu klinkt Bliss Of Fless nog teveel als een stuurloze brei, waarin af en toe wat aardige ideetjes opduiken. Originaliteit is de heren bovendien volkomen vreemd. Je legt Franse kaas toch ook niet meer in de schappen na de uiterste houdbaarheidsdatum?
Tracklist
1. Book Of Enoch: Imprecation
2. Perversion / Domination
3. Cursed Bodies
4. Apokalyptic Fields
5. Annonciation Of Carnality
6. D.I.E. - Dogma Ignominia Est
7. Entangled In Flesh
8. Emaciated Deity
9. Maccabees
