Dat Shortino een droom najaagt kan ik begrijpen. Geroemd in de band Rough Cutt, daardoor een rol verdiend bij Dio's Hear 'n Aid project en vervolgens bij Quiet Riot binnengehaald en mislukt. Dan broed je toch op eerherstel? De titel is voor mij dan eigenlijk wel verklaard.

Het productionele vangnet voor bijna uitgerangeerde en vergeten muzikanten en bands is de Duitse producer/muzikant Michael Voss; die hoeven we jullie niet meer voor te stellen. Voss' maatjes uit Jaded Heart en Mad Max en Biss en al die andere Duitse bands zorgen voor de muzikale ondersteuning. Soms komt er goud uit die samenwerking en soms is het echt helemaal niks. Deze cd zweeft er een beetje tussenin.

De opener is nog redelijk sterk; Remember You is een lekkere trage rocker, maar Shortino gaat pas los op Nocturnal, eigenlijk een nummer wat niet zo Shortino-achtig klinkt. Maar wat mij betreft is Alone The Ride het beste nummer van het album geworden, mede dankzij een prima gitaarpartij van Voss en een goede portie melodie. Ook de obligate ballad, Missing laat een goede en emotionele indruk achter.

Over het geheel genomen (en dan praat ik dus over de overige songs) is het middelmatigheid troef en betrap ik mezelf er op dat ik Paul niet zo ge�nspireerd vind zingen. Ook opvallend is dat hij in het middenbereik heel erg klinkt als Gary Barden. Niks mis mee. Maar ik denk dat hij nog wel even bezig is met zijn droom na te jagen want met dit album mag hij heel kort weer even ruiken aan het muziekwereldje maar hij gaat hiermee niet massaal in de armen gesloten worden.

Tracklist:
1. Remember You
2. To The Cross
3. Prelude Missing
4. Missing
5. Nocturnal
6. Side FX
7. Alone They Ride
8. Chasing Your Dream
9. Great Dreamer
10. Take My Heart And Run
11. Promises