Het concept van het album is simpel: razendsnelle gitaarriffs wisselen zich af met rustige melodieuze stukken terwijl de zanger met brute grunts en hoge screams de plaat volbrult. Om eerlijk te zijn is het technisch gezien behoorlijk hoogstaand. Ook de aanwezigheid van degelijke gitaarsolos mag als een plus worden opgemerkt. Sowieso is het geen kinderachtig werk wat de band aflevert. Daarnaast is het prettig dat er voor de (steeds vaker) onvermijdelijke cleane vocalen geen plek is op dit album.
Helaas bloedt het album veel te snel dood. Dat is zonde aangezien deze jongens zijn gezegend met toptalent. Maar als elk nummer meerdere gelijkenissen gaat vertonen met de voorgaande track, dan is de lol er snel af. Een afknapper van jewelste. Het voelt alsof de band net goed bezig was om een ladder te beklimmen, maar dat vervolgens n van de sporten afbreekt en ze weer met een noodgang weer naar beneden donderen.
Het album grijpt je niet bij de strot. Dat breekt de band hier op. Daarom moet ik voorlopig ook bij Dying Humanity afhaken. Desondanks zie ik ze graag in herkansing gaan voor de volgende keer. Dat verdienen ze wel.
Tracklist:
1. Catch The Puzzles (intro)
2. Internal Decay
3. Worth Of Human Life
4. Sick Desire Dead Aim
5. Bitch
6. Make Them Forgotten
7. Perversion For Defenceless Victims
8. Fragments Of An Incomplete Puzzle
9. Failing Existence
10. Instinct
11. Vicious Silence
12. A Sleaze And A Shame
13. Annul The Fragments (outro)