Bloodrose uit Finland werd in 2000 opgericht uit de assen van de extreme metalband Hatework. De stijl is melodieuze, symfonische Black Metal en de band heeft inmiddels die stijl vormgegeven door middel van het debuutalbum "Into Oblivion".

Luisteren naar dit album is vergelijkbaar met het eten van de laatste nugget van zo'n extra groot bakje McNuggets (twintig stuks geloof ik). De smaak is in principe even goed als die van de anderen, maar na een kwartier vreten ben je die smaak meer dan zat. Hetzelfde geldt eigenlijk voor symfonische Black Metal. Ik mag er graag naar luisteren, maar als ik zo'n plaat opzet kies ik een klassieker, een innovatieve of gewoon een erg goede, eigenschappen waarvan vooral de laatste twee uiteraard vaak samen gaan. "Into Oblivion" valt daar helaas niet onder. Dit album is in de eerste plaats al totaal niet innovatief, in feite worden bands als Dimmu Borgir, Tidfall en in mindere mate Graveworm, compleet nagespeeld. Ik heb erg mijn best gedaan om wat eigenzinnige elementen in de sound terug te vinden, maar ben hier volledig in gefaald.

Uitzonderlijk goed kan ik Bloodrose ook niet noemen. Een band als Tidfall bijvoorbeeld was een van de honderden bands die ineens opdook toen bleek dat symfonische Black Metal aansloeg, maar wat die band tot een van de besten in het genre maakt is het feit dat zij tegenover gebrek aan originaliteit erg sterke composities neerzetten, die pakkend en opmerkelijk zijn. Bloodrose lukt dat niet. De ene na de andere gezichtsloze track wordt uit de mouw geschud, en ik vind het zeer ernstig dat deze heren van mening zijn dat ze de volgevreten, verzadigde Black Metal fans nog wat anders te bieden hebben dan meer van hetzelfde. V��r '95 was je met zo'n plaat nog weggekomen, maar tegenwoordig moet de liefhebber van extreme metal verstandige keuzes maken. En om nog maar wat extra hout op het vuur te gooien: deze band klinkt zo boosaardig als een cliniclown.

Om dit album voor de duidelijkheid nog even in ��n woord samen te vatten: gaap. Telkens meer middelmatige muziek bereikt mijn oren en ik word daardoor in toenemende mate moeilijker ervan te overtuigen een goed cijfer te geven. Ik maak van deze mogelijkheid dan maar gebruik om "666 International" van D�dheimsgard nog eens aan te raden, d�t is namelijk vooruitstrevende Black Metal die centjes en bewondering waard is.

Tracklist:
1. Prophecies of Chaos to Come
2. Shattered Dreams
3. In Death Lies My Destiny
4. Black-Hearted From Within
5. Kun Kuoleman Harso Laskeutuu
6. Forgotten Chapter of Time
7. ...Final Darkness Falls...