Er is altijd genoeg te doen geweest om Dino Cazares. De gezette gitarist spendeert een groot deel van zijn tijd aan bands en projecten als Asesino, Brujeria, Nailbomb en Divine Heresy. Juist nu zijn voormalige Fear Factory-maatjes Raymond Herrera en Christian Olde Wolbers Arkaea hebben gestart, legt Cazares zijn ruzie met Fear Factory-zanger Burton C. Bell weer bij (en duiken ze zonder Herrera en Olde Wolbers de studio in), en komt hij ook nog eens met een geweldige opvolger van het Divine Heresy-debuut Bleed The Fifth.
Natuurlijk is Bringer Of Plagues niet zonder slag of stoot tot stand gekomen. In april van het vorige jaar kreeg zanger Tommy Vext het tijdens een optreden aan de stok met de overige bandleden. De zanger wilde vanwege technische problemen niet verder gaan met het optreden, maar de rest van de band wel. Het betekende gelijk zijn exit. Een opvolger werd gevonden in de onbekende Travis Neal, die, om maar meteen met de deur in huis te vallen, een fantastische indruk maakt op dit album.De opvolger van Bleed The Fifth lijkt te openen met twee losse nummers; het van een pakkend refrein voorziene, maar verder knalharde Facebreaker en The Battle Of J. Casey. Daarna volgt een filmisch intro. Als Neal vervolgens de titel van de plaat uitbrult lijkt het pas echt te beginnen. Dino levert wederom zijn karakteristieke machinale riffs, die met nog meer snelheid worden gebracht dan ooit tevoren. Dat Tim Yeung een geweldenaar is, wisten liefhebbers van US death metal al een tijdje. Zijn klinische drumwerk is angstaanjagend en de aanhoudende blastbeats bezorgen Divine Heresy een extra dosis agressiviteit. Niet dat hier een gebrek aan was, de plaat staat bol van de eigenzinnige (melodieuze) death metal die af en toe neigt naar Meshuggah, terwijl in een nummer als Letter To Mother in kleine mate aan Exodus refererende thrash wordt gebracht. Anarchaos doet dankzij de hakkende gitaren op sommige momenten dan weer aan het latere Slipknot denken.
En dan die Travis Neal. Wat stelt die jongen zich voor als een veelzijdige zanger. Hij lijkt werkelijk van alle markten thuis te zijn. Niet alleen is zijn gebrul en geschreeuw ver boven het gemiddelde, luister eens naar het verrassend rustige Darkness Embedded om een heel andere zijde van Divine Heresy waar te nemen.
Het klinkt tegenstrijdig, maar hoewel Bringer Of Plagues (iets) meer cleane vocalen bevat dan Bleed The Fifth is het een harder en complexer album geworden, waarbij variatie een belangrijke troef is. Persoonlijk bevalt Neal mij een stuk beter dan de ook bij Snot weer opgestapte Tommy Vext. Het kan raar lopen in de metalwereld, maar dat het nieuwe Fear Factory dit album gaat overtreffen lijkt me hoogst onwaarschijnlijk.
Tracklist:
1. Facebreaker
2. The Battle Of J. Casey
3. Undivine Prophecies (Intro)
4. Bringer Of Plagues
5. Redefine
6. Anarchaos
7. Monolithic Doomsday Devices
8. Letter To Mother
9. Enemy Kill
10. Darkness Embedded
11. The End Begins
12. Forever The Failure
