Vanuit Zwitserland gaat een death metal plaag stilletjes haar gangetje. Als de naam Requiem valt, gaat er geheid maar bij weinigen een lichtje branden en dat, terwijl deze band al twaalf jaar bestaat en dit jaar de vierde full-length genereert. Een behoorlijk stevig exemplaartje waar best een oor meer op mag vallen. Een oor dat nog naar death metal zonder fratsen kan luisteren, want "back to basic" is op Infiltrate... Obliterate... Dominate wel zo ongeveer de hoofdcode.

Geen technische loopings maar old school rossen met ferme blastbeats en trage mokerslagen. Infiltrate... Obliterate... Dominate is een muzikale veldslag. Hier rolt een tank, daar explodeert een gemene bermbom, weer een stuk verderop schiet een opgefokte heethoofd zijn mitrailleur binnen enkele seconden leeg. In drie kwartier tijd stort Requiem een behoorlijke bak aan gevarieerde, solide en overtuigende nummers over de luisteraar uit. Voornamelijk snel (Infiltrate To Obliterate , Final Conflict), bij vlagen trage r(Perish In Open Fire, The Last Campaign) en een enkele keer op loodzware slakkengang (slotnoten van het titelnummer), maar allemaal even goed luisterbaar. Infiltrate... Obliterate... Dominate maakt het de luisteraar niet ingewikkeld. Hoewel de cd, net als de voorgangers, massief en heel erg death metal is, is deze niet moeilijk te doorgronden. Alle nummers hebben een logische opbouw en zijn ze, op de korte bass-solo op het titelnummer na, heel degelijk, maar totaal niet verrassend.

Infiltrate... Obliterate... Dominate is beslist geen wereldschokkend album, w�l het bewijs dat 'ouderwetse' death metal nog altijd destructief zat is en vooral erg lekker om te horen. Tussen alle halsbrekende cd's is het werk van Requiem (evenals de coverart van Dan Seagrave) bijna een 'welkom thuis' ervaring. Bekend en vertrouwd op de meest positieve wijze.

Tracklist:
1. Marked By The Signs Of Chaos
2. Killing Cell
3. Final Conflict
4. Infiltrate To Obliterate
7. Perish In Open Fire
8. Hate Driven Heretic Deceit
9. A Haunting Warfare
10. The Last Campaign