Ook Sieghetnar opereert op het grensvlak tussen black metal en dark ambient (hoewel de wijzer toch vooral richting ambient doorschiet op dit album) en levert met Erhabenheit een MCD af met n lang nummer dat iets langer dan een half uur aangenaam voortkabbelt. Deze Duitse band is de afgelopen jaren behoorlijk actief geweest en heeft inmiddels vier full lengths op haar naam staan. Dat doet het ergste vrezen voor de kwaliteit van de muziek, maar op Erhabenheit blijkt die vrees in ieder geval ongegrond te zijn. Gedurende het half uur dat Erhabenheit klokt, weet de band de aandacht voortdurend vast te houden door steeds nieuwe elementen aan het nummer toe te voegen. Zo begint het nummer met een overtuigend ambient-deel van ongeveer zeven minuten, om vervolgens naadloos over te gaan in sfeervolle, plechtige (instrumentale) black metal. Die overgang wordt vervolgens meerdere malen gemaakt.
Veel black metalbands zien het dark ambient-genre nog vooral als een soort excuusgenre waarin gebrek aan instrumentbeheersing en magere compositorische kwaliteiten geen onoverkomelijke gebreken zijn. Sieghetnar is een van de uitzonderingen die begrijpt dat het verre van eenvoudig is om een boeiend dark ambient-nummer te componeren. Door de voortdurend evoluerende compositie en de vloeiende overgangen slaagt de band daar echter wonderwel in. Erhabenheit is dan ook een sereen klinkend epos geworden, dat ook na meerdere luisterbeurten blijft boeien.
Tracklist:
1. Erhabenheit
