Met een naam als gastzangers James Christian (House Of Lords) en -zij het voor ��n nummer- Glenn Hughes mag je toch wel het een en ander aan vuurwerk verwachten. Zeker als voorganger Time To Take A Stand in de stijl van Rainbow een diepe indruk heeft achtergelaten. Zou het de heren Matt Filippini en Alessandro Del Vecchio weer gelukt zijn? De bio rept van de "fijne traditie van Britse bluesy 70's songs � la Deep Purple, Rainbow en Uriah Heep", om maar eens wat te noemen...

Het resultaat is naar mijn gevoel een anti-climax. Ik hoor veel blues en Led Zeppelin/Jethro Tull/Lenny Kravitz, maar ik hoor weinig rock. Dat blijft helaas beperkt tot de tracks Rebel On The Run en Shooting Star. Er is simpelweg een te grote hoeveelheid verschillende stijlen versmolten in de songs om het album te laten boeien, en behalve de prima vocalen van James Christian hoor ik weinig opvallende zaken, zij het dat het gejank van Glenn Hughes (Closer Than You Think) behoorlijk irritant is, zeker als je weet wat de beste man kan.

Ik kan er weinig anders van maken: teleurstellend vervolg op een prima debuut, en ik zou het niet erg vinden als men het hierbij zou laten. Daar kan een batterij aan stermuzikanten niets aan veranderen ben ik bang.

Tracklist:
1. Sinner Sinner
2. Moonster Booster
3. Cosmic Blues
4. From Another Time
5. Rebel On The Run
6. Closer Than You Think
7. Hey Mama
8. Shooting Star
9. Madman
10. Halfway To Heaven