Sincerus laat zich muzikaal maar moeilijk vangen en een omschrijving geven is dan ook redelijk nutteloos. Ik hoor wel een beetje Meshuggah (vanwege de sporadisch opduikende polyritmes), Textures en het meer donkere progressieve werk zoals Zero Hour dat brengt. Bovenal hoor ik echter Sincerus en dat is toch best knap in deze tijden van kopieergedrag. Laat ik daar dus gelijk bij benadrukken dat het hier gaat om een Nederlandse groep. De band is vooral gebouwd op het schrijftalent van Methilde en dat mag absoluut gehoord worden. Ze speelde niet alleen gitaar en bas in, maar ze is ook verantwoordelijk voor een groot deel van de keyboards en drumprogrammering. Petje af, want de composities mogen er zijn. Dan weer mechanisch strakke en bijtend harde progressieve death metal zoals in het manisch gearrangeerde Act Of Violence, maar het volgende moment even gemakkelijk melodieus als in het avontuurlijke Katharsis. In dat nummer komen alle positieve elementen knallend samen. Een lading vette en strak uitgevoerde gitaarriffs, mooie melodielijnen en een donderende climax met vioolgeluiden en andere orkestrale opsmuk. Complimenten trouwens voor de behoorlijk cht klinkende drumsound, dat hebben we ook wel eens minder gehoord.
Natuurlijk zijn er ook wat mindere momenten te bespeuren op deze demo, maar dat betreft vooral passages waar de dame en heren net wat teveel willen. Het complexe Endeavour staat bol van allerlei invloeden en dat leidt nog wel eens tot een lichte chaos. Zo lopen niet alle tempowisselingen even vloeiend en hier en daar doemen de bombastische keyboardstukken net wat te abrupt op. De goede ideen zijn er wel op zo'n moment, maar het is soms nog net iets teveel los zand. Daarbij zal men de kunst van het weglaten misschien nog wat beter moeten leren beheersen. Erase en Karma (met een lekkere gitaarsolo van Sander Gommans) zijn dan juist weer een stuk pakkender, maar ik zit me bij het refrein van eerstgenoemde continu af te vragen hoe het had geklonken wanneer een fantastische zanger als Eric Kalsbeek (Textures) de zang voor z'n rekening had genomen. Het is niet dat zanger Tom de Wit een vervelende stem heeft, maar af en toe gaat zijn dreunende manier van zingen en schreeuwen me vervelen. Hij staat ook behoorlijk dominant in de mix, waardoor de muziek heel soms een beetje tot achtergrondgeluid wordt gereduceerd en dat kan dergelijke technische muziek met veel details niet gebruiken.
Het betreft hier natuurlijk een demo, maar wel een uitzonderlijk goede demo, waarop overduidelijk een bovengemiddeld compositorisch vermogen tot uiting is gebracht. Het kost heel wat luisterbeurten om de complexe en gelaagde nummers een beetje te doorgronden, maar wanneer je het wat tijd geeft dan groeit het plaatje. Voor een beginnende band is dat al een hele prestatie. Samen met de artistieke vormgeving en de hele redelijke productie vormt deze demo dan ook een sterk staaltje muziek, waaruit een grote potentie blijkt.
Tracklist
1. Ode (Intro)
2. Act Of Violence
3. Endeavour
4. Erase (Lament Of Prometheus)
5. Karma
6. Katharsis
