De bekendste bassist van Hawkwind is natuurlijk Lemmy Kilmister, maar de langstzittende is Alan Davey. Het was toentertijd in 1979 niet raar dat Alan de opvolger van Lemmy is geworden, aangezien zijn ruige bas-spel net zo wild is. Een dikke 20 jaar is hij lid geweest, maar uiteindelijk verliet hij toch de band wat hij inmiddels zag als een zinkend schip. Voor zijn aantreden van Hawkwind was Alan al bezig met het opzetten van een band genaamd Gunslinger. Het is nu pas dat we het eerste plaatwerk mogen verwachten van songs die toen in de jaren '70 al waren ontstaan. Het heet Earthquake In E Minor en ik ben benieuwd of de songs de tand der tijds hebben doorstaan.

Eigenlijk kan ik heel kort zijn: Gunslinger klinkt precies als Mot�rhead op de platen Overkill en Bomber. Niet alleen dezelfde soort speedrock en nummers, maar ook exact hetzelfde geluid. Behoorlijk gedateerd dus... of authentiek, het is maar hoe je het bekijkt. Er zijn wel verschillen aan te wijzen. Zo komen er af en toe wat keyboards voor, zit de basgitaar (nog) harder in de mix en pakken de nummers soms wat langer uit dan twee � drie minuten.

Het is zeker niet slecht en vooral het afsluitende Gunslinger rockt lekker weg. Ik heb goed geluisterd of er ook daadwerkelijk wat riff-werk of een melodielijn is gejat van Mot�rhead, maar dat valt gelukkig erg mee. Deze cd is best een prima product geworden, maar het is aan de andere kant ook weer niet erg bijzonder. Bovendien staan er ook een paar echt slechte nummers op zoals Savage Love, waarop het experiment van orkestrale invloeden volkomen mislukt is. Alleen voor de die-hard fans van de eerste Mot�rhead-cd's, maar toch raad ik het ze wel aan eerst te luisteren alvorens aan te schaffen.

Tracklist:
1.Night Song
2.If the Bombs Dont Get Ya the Bullets Will
3.Shellshocked
4.Savage Love
5.Cyanide
6.Blitzkrieg Baby
7.Going in for the Kill
8.Hymn of the Wild
9.Dont Need You
10.Warhorse
11.Gunslinger