Ik moest toch wel even grinniken toen ik de biografie van deze band las. Volgens de platenmaatschappij heeft Fire In The Attic al ruimschoots Duitse muziekgeschiedenis geschreven. Nu is het normaal dat ze een band altijd wel wat groter maken dan ze daadwerkelijk zijn, maar dit slaat toch echt alles. Vooral als je na deze megalomane aankondiging erachter komt dat deze emorockers eigenlijk niet zo bijzonder zijn.

Dit titelloze album van Fire In The Attic klinkt bij tijd en wijlen erg catchy en energiek. Als je de hardcoreinvloeden wegdenkt is het zelfs erg radiovriendelijk en hangt het aan tegen commerci�le poppunk aan. Hierdoor klinkt het over het algemeen wat oppervlakkig en verrassingen hoef je daarom niet te verwachten. Degelijkheid troef dus op het album. Ik had toch liever gehoord dat ze wat meer lef zouden tonen en het gaspedaal wat vaker indrukken.

Het album mist een sterke ruggengraat om het over de hele lengte spannend te houden. Het klinkt allemaal erg leuk en aardig ze hebben talent in overvloed. De tracks zijn soms pakkend en soms weten ze mij totaal niet te boeien. Leuke aanrader van de ware liefhebbers van het genre, maar ik word er niet warm of koud van.

Tracklist:
1. Are We There Yet?
2. Running With Scissors
3. Wide Eyes
4. Heartbeats For Paychecks
5. Clockworks
6. Emergency Exit
7. The Failure Part I: The Nightmare
8. The Failure Part II: The Hangover
9. A Call Into Arms
10. Sinking Relationship
11. Call It Quits
12. Imperfaction Is Infinite
13. Shapeshifting Mountain