Het Griekse Horrified staat bekend als een Death Metal band, maar wat de vier heren met hun derde album "Deus Diabolus Invernus" laten horen is veel meer dan 'slechts' Death Metal. De muziek neigt eerder naar de Dark Metal, wat natuurlijk wel een beetje gemakkelijk gezegd is aangezien die term min of meer uitgevonden is om een aantal bands dat weliswaar onder de extreme metal vallen, maar niet �cht Death of Black Metal zijn, toch te kunnen classificeren. De basis van de huidige sound van Horrified is zeker Death Metal, maar de band heeft meer gemeen met landgenoten Rotting Christ dan met bijvoorbeeld Morbid Angel.

"Deus Diabolus Invernus" is een heerlijke plaat. Niet echt bijzonder en zeker niet grensverleggend, maar wel een kwalitatief hoogstaande release in z'n genre. Het gitaargeluid is, net als dat van de meeste Griekse bands, lekker vol en krachtig, en mede door de uitstekende Fredman-productie komen de nummers vet en indrukwekkend uit de verf. Zanger Gore beschikt over een vrij uniek grunt, op een of andere manier laat hij er een 'gothisch' geluid in doorklinken, alsof zijn vocalen ergens tussen de zuivere zang van Moonspell's Fernando Ribeiro en een diepe grunt in zit. Ongetwijfeld een van de sterkste eigenschappen van Horrified. De af en toe opduikende screams worden verzorgd door gitarist/synthlord Stavros (die inderdaad in Rotting Christ heeft gespeeld), en werken vooral goed als deze afgewisseld worden met de grunts van Gore, zoals in het uitstekende nummer "The Seven Gifts of Sin".

De eerste helft van de plaat is goed, maar het tweede deel is beter. Het al eerder genoemde nummer "The Seven Gifts of Sin" is werkelijk een geweldige Dark Metal compositie, met z'n bulderende drums en bas en retegave refrein, en is dan ook mijn favoriete track van dit album. In "Avatar of the Age of Horus" horen we de monsterlijke grunt van Opeth's Mikael �kerfeldt, wat ik als een erg aangename bonus beschouw. Een erg vreemd nummer is "Once Upon a Time?", wat wel een soort gesproken klaaglied lijkt. De koorzang en het fluitje klinken tof, maar het Griekse accent dat Gore hier laat horen is werkelijk hilarisch. Het laatste nummer, "Argenteum Astrum", bevalt me heel erg vanwege de uitermate droevige vioolmelodie, waarvan ik kippenvel krijg als ik er naar luister. Een uitstekende afsluiting van een goed album.

Als je van de Griekse sound houdt en je kast vol hebt staan met albums van bands als Septic Flesh, Necromantia, Chaostar en Rotting Christ, zou ik dit album even aan een luisterbeurt onderwerpen. Klassewerk.

Tracklist:
1. Deus Diabolus Invernus
2. Battle of the Serpents Within
3. Requiem For a Caged Lust
4. Selenes and Endymions Son
5. Ascending Path: A Star Child is Born
6. Aphorism
7. Monolith: Test Teach Transform
8. Once Upon a Time?
9. The Seven Gifts of Sin
10. Doberman
11. Insects
12. Avatar of the Age of Horus
13. Argenteum Astrum