Van een tamelijk obscuur bandje met een mysterieuze naam tot een bij een breed publiek populaire band, zo zou je de carrire van de Amerikaanse black metalband Wolves In The Throne Room kort kunnen samenvatten. De band heeft sinds 2006 drie albums uitgebracht en een aardig aantal concerten gegeven en is daarmee flink bekend geworden. Vooral na het tweede album Two Hunters leek hun opmars niet te stoppen.
Hun muziek kenmerkt zich door lang uitgesponnen, vrij rustige nummers. Dit is op Black Cascade niet anders.
Wolves In The Throne Room is een band die het meer moet hebben van sfeer dan van agressie en energie.
Van mij mag het allemaal wel wat ruiger. Live weet de band een perfecte balans te vinden tussen heftige, bezwerende, soms zelfs naar drone neigende stukken en rustige passages. Op album zijn deze contrasten echter haast niet aanwezig, wat de muziek een stuk minder spannend en boeiend maakt.
Dit neemt niet weg dat Black Cascade een goed rustig black metalalbum is. Wolves In The Throne Room zet een prettige, donkere sfeer neer. De heren beheersen hun instrumenten goed en de rauwe screams van Nathan Weaver passen prima bij het geheel. Het gebrek aan intensiteit maakt echter dat je aandacht soms verzwakt.
Debuutalbum Diadem Of 12 Stars kende wat meer uitbundigheid, wat de boel wat interessanter maakte.
Op datzelfde album kwam af en toe vrouwelijke zang voorbij. Dit soort franje heeft men op Black Cascade weggelaten. Hoewel zoiets voor afwisseling zou kunnen zorgen, kan Wolves ook goed zonder.
Ik zou zelf dit album niet snel kopen, maar dit heeft meer met persoonlijke smaak te maken dan met de prestaties van Wolves In The Throne Room. Fans van de band en/of de kalmere variant van black metal in het algemeen hoeven met dit album niet bang te zijn een miskoop te begaan.
Hopelijk weet de band op hun volgende album de geniale sfeer en intensiteit van hun concerten vast te leggen.
Tracklist:
1. Wanderer Above The Sea Of Fog
2. Ahrimanic Trance
3. Ex Cathedra
4. Crystal Ammunition
