Dan nu de muziek zelf; daar word ik niet erg vrolijk van. Het lijkt alsof de bandleden pas begonnen zijn met spelen, want erg technisch is het niet. En door het simpele karakter van de nummers wordt het al gauw eentonig en saai. Gelukkig duurt ieder nummer gemiddeld zon drie minuten en is Dsterwald dus met een halfuurtje afgelopen. Zelf zegt Thorondir benvloed te zijn door bands als Ensiferum, Falkenbach en Equilibrium. Ik moet onbewust ook denken aan Thronar vanwege de afwisseling tussen growls en clean vocals. Toch mist Thorondir een bepaald vuur en het is net allemaal iets te braaf. Ik hoor geen spannende solos, brute uithalen of gave riedeltjes. Hoewel de band probeert een bepaald gevoel aan de nummers mee te geven, komt het niet over en het is het allemaal net niet.
Ben je groot fan van eerdergenoemde bands, dan zou je Dsterwald een kans kunnen geven. Ik raad je aan om dan naar het epische titelnummer te luisteren, wat naar mijn idee het beste nummer van het album is. Houd er wel rekening mee dat dit in alle opzichten een debuut is. Niet alleen rammelen de nummers en het geluid aan alle kanten, maar ook is het hoesje knullig gephotoshopt en bevat het fotos van vikingen in hun blote bast. En zelfs daar kan ik weinig positiefs over zeggen.
Tracklist:
1. Naves Draconum
2. Gods From The Past
3. Schwarze Schwingen
4. Mit Erhobenem Horn
5. Skaldenmet
6. Nordwindes Zorn
7. Cursed By The Gods
8. Dsterwald
9. Die Runensage
