De uitzonderlijke kwaliteit van Nadja komt met name voort uit het werkelijk unieke geluid dat dit duo weet te creëren. Nadja is zeker geen pure doom, hoewel menig doomband een moord zou doen voor het loodzware geluid dat deze band weet neer te zetten. Zo is het begin van het tweede nummer Memory Leak zo zwaar als cement. Het is echter juist het voortdurend aanwezige samenspel tussen monsterlijk logge riffs en hemels klinkende ambient-soundscapes dat Nadja haar unieke karakter geeft. Hoe monotoon Truth Becomes Death voor het ongetrainde oor ook klinkt, wie met een goede hoofdtelefoon luistert, hoort een immens scala aan subtiele details en dromerige ambient resoneren door het gitaarwerk. Zo ontpopt Memory Leak zich bijvoorbeeld na het loodzware begin tot een buitengewoon atmosferisch, dromerig nummer, waarin prachtige ambient-lagen aanzwellen en weer langzaam wegebben.
Het moge duidelijk zijn dat Nadja een uniek klinkende band is, die schijnbaar zonder enige moeite tegenstellingen met elkaar weet te integreren: loodzwaar en tegelijkertijd vederlicht, bij vlagen onheilspellend, maar tegelijkertijd dromerig, monotoon maar tegelijkertijd subtiel. Het maakt deze muziek bijzonder lastig te omschrijven, maar desondanks verplichte kost voor de liefhebbers van zowel experimentele muziek, (funeral) doom en ambient. Neem de tijd om dit te ontdekken (hoofdtelefoon verplicht) en er zal een wereld voor je opengaan. Hoewel recensenten normaliter niet graag andermans werk citeren, wil ik jullie één omschrijving van Nadja’s muziek niet onthouden. Beter dan de onderstaande metafoor kan deze muziek volgens mij namelijk niet worden weergegeven:
Imagine the soundtrack for falling into the sun, as your body gets disintegrated and all there is, is light and heat..
Amen.
Tracklist:
1. Bug / Golem
2. Memory Leak
3. Breakpoint
.jpg){kind=small}
