Met opener Grauwbaards Lied wordt in ieder geval uitstekend afgetrapt. Door de vrij krachtige productie komt de afwisselende muziek van Natan goed uit de verf en weet de band een goede balans te vinden tussen sterk gitaarwerk en subtiel ingezette, ondersteunende keyboards. Ook een nummer als Eenzaam weet hierdoor behoorlijk te overtuigen. Op het eerste gehoor klinkt de muziek van Natan misschien niet heel erg origineel, maar na meerdere luisterbeurten valt de hoge kwaliteit van de composities steeds meer op. Bovendien weet de band op een vrij natuurlijke wijze agressie en melancholie met elkaar af te wisselen, zoals met name Velden Van Bloed, dat erg mooi begint met een sober ingezette vioolpartij. Helaas is het laatste gedeelte van het album nog van iets minder hoge kwaliteit: Mijn Lot is een redelijk saai akoestisch nummer dat net iets te lang duurt, en ook het titelnummer is van wat mindere kwaliteit. Afsluiter Doodsfeest klinkt gelukkig weer een stuk sterker en knalt er behoorlijk op los.
Het Zicht Van De Dood ontpopt zich uiteindelijk tot een echt groeialbum, hoewel de gemiddelde luisteraar dat soort albums wellicht niet zou verwachten in dit genre. Nu neigt Natan ook meer richting (melodieuze) black metal dan naar pure folk metal, en daarnaast vertonen de folkinvloeden meer overeenkomsten met een melancholische, ingetogen band als Falkenbach dan met de olijke polonaisefolk van Korpiklaani. Liefhebbers van spannende, goed gespeelde melodieuze black metal die niet vies zijn van een folk-tintje zouden dit album dan ook zeker eens een kans moeten geven.
Tracklist:
1. Grauwbaard's Lied
2. Volkskracht
3. Eenzaam
4. Velden Van Bloed
5. De Hoge
6. Mijn Lot
7. In Het Zicht Van De Dood
8. Ondergang
9. Doodsfeest
