Loonataraxis maakt muziek in de stijl van Faith No More, maar weet toch een redelijk eigen sound te bewerkstelligen. Dit is dan ook het grote pluspunt van de band. Vreemde stemmetjes, rare breaks, Loonataraxis doet haar uiterste best. De band draaft op sommige momenten zelfs net iets teveel door om ook zo bizar en freaky over te komen als hun eerder genoemde grote voorbeeld.
Nummers die me enigzins bevallen zijn Cold Comfort en Running Off. Deze nummers bevatten een goede structuur en melodie en laten horen waartoe Loonataraxis in staat kan zijn. Toch heeft de band het nog niet helemaal. Niet alle nummers zitten goed in elkaar, teveel nummers missen een bepaalde overtuigingskracht, maar ze zorgen er wel voor dat ik zo af en toe behoorlijk moet lachen. Zo zijn sommige stemmetjes gewoonweg hilarisch, maar waar ik met name om moet lachen zijn de Engelse vocalen met een Duitse bite.
Loonataraxis moet dus nog wat groeien. Het gaat me overigens te ver om te zeggen dat de band het album beter de titel This Band Is A Crying Shame had kunnen geven, deze grap zou wel erg simpel en ongepast zijn. Als de Duitse accenten naar de achtergrond verdwijnen en de band nog net wat betere nummers weet te schrijven dan kunnen er beste leuke dingen in het verschiet liggen. Wir werden sehen.
Tracklist:
1. This Boy Is A Crying Shame
2. Cold Comfort
3. Running Off
4. Anger
5. Faux Pas
6. Endurance
7. Midgets
8. In Your Closet
9. Watch The Locust Grow
10. GlobaLies
11. Dead End
