Ik luister al jaren naar black metal, maar ik kan me niet voor de geest halen in die jaren ooit een goede black metalband uit Japan gehoord te hebben. Toen ik las dat Cataplexy uit dit land kwam, had ik even de hoop dat het wel goed zou komen, maar gaandeweg begon ik die te verliezen. Dit is het toch net niet. Op hun eerste album ...Lunar Eclipse, Chaos To The Ruin..., doet de band weliswaar aardig hun best, maar een aaneenschakeling van minder geslaagde elementen doet het werkje aardig inzakken.

Twilight omschrijft de muziek op ...Lunar Eclipse, Chaos To The Ruin... als snelle, rauwe en melodieuze black metal en neemt zelfs even het woord depressief in de mond. Melodieus is het zeker en als je alleen naar de zang luistert ook zeker rauw, maar snel? Bij lange na niet, al heeft het album zo zijn uitschieters. Laten we depressief maar snel vergeten, al kan ik me heel goed voorstellen dat dat voort kan komen uit de moedeloosheid die ik voel na slechts drie nummers.

Niet moedeloos omdat het slechte muziek is, maar omdat het totaalplaatje één groot cliché is. Slechte Engelse teksten, een bandnaam die op je lachspieren werkt en een veelgebruikte aanpak, maken van …Lunar Eclipse… een album dat tussen de uitschieters in vrij saai is. De brave, melodieuze black metal van dit gezelschap, werkt hier in grote mate aan mee. Heel jammer, want hun muziek is verre van slecht. Ik hoor best interessante wendingen, redelijk wat afwisseling en soms dat beetje vuur dat in het hele album had moeten doorklinken.

Cataplexy’s muziek mist dus het één en ander, zoals enthousiasme, een goede aanpak en originelere ideeën. Vooralsnog kan ik hun werk dus niet aanraden, maar wie weet komt er een dag…

Tracklist:
1. Dawn Of The Black Sun
2. Hideous Path Of Hate From The Abyss
3. Under The Moonlight Of Sorrow
4. Graces Of Infidel Blood
5. Blazing Choir Under The Secrets Of Hell
6. Burn The False Idols
7. Elegy Of Rotten Angel
8. Desolate Winds From The Devastated Souls
9. Groan Of Eternal Hate