Wat me gelijk opvalt aan New Shores is dat het album wat minder sprookjesachtig en mystiek is dan de vorige albums. In het begin vond ik dat nogal storend, want juist die elementen maakten dat ik met plezier naar Lunatica luisterde. Na een tijdje raakte ik er wel wat aan gewend en moet ik zeggen dat New Shores erg prettig luisteren is. Het album is wat poppy-er dan de eerdere albums en je moet dus wel tegen catchy melodietjes kunnen om dit album langer dan twee minuten te luisteren. Als je je hier niet aan stoort of er gewoon doorheen kan prikken, dan kan ik je New Shores van harte aanbevelen.
De song Two Dreamers is een van mijn favorieten, The Chosen Ones laat prachtige emotionele synths en een fantastisch refrein horen. Into The Dissonance is eveneens schitterend en door de afwisseling van wat hardere en zachte stukken, komt Andreas zang extra goed tot zijn recht. Engelachtig, dat stemgeluid! Overigens verdient Farewell My Love ook een eervolle vermelding, de ballad met John Payne, ex-zanger van Asia.
New Shores zal voor menig metalfan wat aan de softe kant zijn, ik ben echter behoorlijk enthousiast over deze plaat. Natuurlijk is niet elk nummer op dit album een pareltje. Sommige songs zijn echt te catchy, zoals Heart Of A Lion, maar gelukkig weet ik de skip-knop op mijn afstandsbediening te vinden. Even goed absoluut een aanrader voor fans van Nightwish, Eden Bridge of Leaves' Eyes.
Tracklist:
1. New Shores
2. Two Dreamers
3. The Incredibles
4. The Chosen Ones
5. Into The Dissonance
6. The Day The Falcon Dies
7. Farewell My Love
8. Heart Of A Lion
9. My Hardest Walk
10. Wind Of Heaven
11. How Did It Come To This
