Met de mysterieus klinkende opener Underworld wordt dit nieuwe album in ieder geval goed begonnen. Ook de overige – overwegend in midtempo gespeelde – nummers zitten muzikaal gezien behoorlijk in elkaar, maar toch heeft deze band in mijn ogen één groot minpunt: de zang. Noem het een kwestie van smaak, maar het zwakke gerochel van frontman Totalscorn klinkt mij simpelweg niet overtuigend genoeg in de oren. Met name Beyond The Rupture slaat daardoor wat mij betreft de plank nogal mis. Qua gitaarwerk verdient de band echter wel weer een compliment: een nummer als Northern Floods rockt als de neten, zonder daardoor commercieel te klinken.
Ik lees dan ook regelmatig vergelijkingen met het latere werk van Satyricon, hoewel IXXI dan steevast als wat duisterder wordt omschreven. Toch snijdt die vergelijking mijns inziens niet echt hout. Hoewel beide bands de nodige black ‘n’ roll invloeden in hun muziek verwerken, klinkt het latere werk van Satyricon in mijn ogen veel gedisciplineerder, compacter en krachtiger. IXXI moet het toch meer van een bezwerend, slepend midtempo-sfeertje hebben en doet mij dan ook meer denken aan een band als Khold dan aan Satyricon.
Met een degelijke zanger zou IXXI best nog eens hoge ogen kunnen gooien. Nu blijf ik echter met een tweeslachtig gevoel achter. Elect Darkness is al met al een aardig album geworden, dat echter zeker geen echte topper in het genre is geworden.
Tracklist:
1. Underworld
2. Western Plagues
3. Southern Tribes
4. Sinrush
5. Beyond The Rupture
6. Elect Darkness
7. Enthusiasm
8. Eastern Minions
9. Northern Floods
10. Vindicator
11. A Bitter Lesson
.jpeg){kind=small}
