Wat blijkt? Het debuut In Ways Unforeseen toont een band die in vele opzichten op flinke progressie stoelt. Van productie (inmiddels behoorlijk aangedikt) tot nummeropbouw en variatie. Led Astray heeft in In Ways Unforeseen de stortplaats gevonden voor een vrij bonte muzikale garnituur.
Hoewel de cd in de eerste instantie vooral donker, snel en overweldigend klinkt, zijn de nummers eigenlijk best divers. In Ways Unforeseen opent bruut, maar zet het luisterend oor tevens op het verkeerde been. De plaat mag dan inderdaad vooral overwegend hard zijn, binnen de draaikolk laat de nuancering van zich spreken.
Zo doet het diepe, logge en smeuïge geluid van de band mij geregeld aan een handdruk tussen Molested en Drawn and Quartered denken. Begin je daar net aan te wennen, gooit Led Astray het ineens bijna over de moderne US-boeg. Zware breaks (titelnummer) en behoorlijke technische riffs (Earth Tones) zorgen voor een pittig pepertje en ook de longen doen geregeld een graai in de hoge hoed, waar van alles uit lijkt te komen. Crushende grunts, (oude) Prostitute Disfigurement-geknor, rauw gekrijs...de luchtvervorming is niet gering.
Waar Led Astray op In Ways Unforeseen tevens goed in geslaagd is, is de soepele voortzetting van de nummers, ondanks de uiteenlopende muzikale input. Alles is zodanig op elkaar afgestemd dat de afzonderlijke componenten eigen karakter behouden en de cd ondertussen geen rommeltje wordt.
Ruimte voor verbetering mag natuurlijk altijd vrijgehouden worden, maar eigenlijk is In Ways Unforeseen gewoon een goed debuut. En voor een in eigen beheer uitgebrachte plaat is dit eigenlijk een heel goed debuut.
Tracklist:
1. No Second Thoughts
2. In Ways Unforeseen
3. Those Are The Ones
4. Be The Seeker
5. Re-Connect
6. Blocked
7. Earth Tones
8. Moral Perception
9. Time For All To See
.jpeg){kind=small}
