Taranis is de Keltische god van de donder. Van een band met zon naam verwacht je natuurlijk dat ze een donderend album afleveren. Is dat de Vlaamse band Taranis met hun nieuwste album Flandriae gelukt?
Taranis speelt een tamelijk ingetogen en aardig toegankelijke versie van het black/thrash genre. Black metal georinteerde zang wordt gecombineerd met vrij helder klinkende thrashy gitaarstukken, maar de voor veel black/thrash metalbands kenmerkende snelheid en rauwheid ontbreken. Het ligt allemaal erg lekker in het gehoor.
Toch bekruipt me na enkele luisterbeurten het gevoel dat er iets mist. Er had wel wat meer afwisseling in gemogen, de nummers lijken namelijk vrij veel op elkaar. Nergens neemt de muziek een verrassende wending.
De cover van Running Wild, Black Demon, klinkt net als Taranis eigen nummers. Als je het niet wist, zou het je niet opvallen dat het een nummer van een andere band was. Dat is een goed punt, vaak vallen covers compleet uit de toon.
Helaas zijn er geen teksten bij mijn promo gevoegd, maar uit verschillende songtitels blijkt dat geschiedenis waarschijnlijk een belangrijke rol speelt. De zang van Bjorn Desmet past uitstekend bij dit thema, het klinkt echt alsof hij een verhaal vertelt. Maar ook op dit punt was wat meer variatie welkom geweest. De sfeer die de zanger neerzet is elk nummer min of meer dezelfde.
Al met al is Flandriae best een album dat fijn is om te luisteren. Ik hoop dat het de heren van Taranis bij hun volgende release lukt om de muziek wat afwisselender te maken. Wat meer verschillende elementen qua opbouw en tempo, zodat het geheel wat spetterender klinkt, zouden niet verkeerd zijn.
Tracklist::
1. Command And Kill
2. When Death Calls
3. Metal Legacy
4. Vlaamse Trots (Anno 1302)
5. Argonne Forest (Anno 1914)
6. Fallen Heroes All
7. Howling Mountain
8. Insanity
9. Black Demon (Running Wild cover)
