Wat ik zo spijtig vind aan dit album is dat het allemaal zo goed had kunnen wezen. Met Finnugor kon ik het uiteindelijk niet zo goed vinden, maar wat me wel beviel aan de cd was de duistere romantische sfeer die het opwekte. Los van de restricties van de Black Metal zou Wolf die concepten en sfeerbeelden veel nader kunnen uitwerken en dat was waarschijnlijk ook zijn motivatie voor de schepping van dit album, maar verdomme wat is deze plaat een misser. Met uitzondering gaap van enkele korte momenten staat "Trilogy of the Night" vol met saaie, langdradige composities die als luisteraar volledig aan je voorbij gaan. Ik heb zeer mijn best gedaan om er toch wat van te maken, wat zich vertaalt in (schijnbaar) eindeloze luisterbeurten gaap met de betwijfelswaardige gedachte in mijn achterhoofd dat ik iets miste. Ik heb dit album geluisterd terwijl ik op de bank zat te niksen, tijdens het spelen van computerspellen, in de trein, in bed met volledige aandacht voor de cd, tijdens het brood smeren... niets. Mijn geest weigert te accepteren dat de muziek van Ywolf aanwezig is.
Er worden talloze instrumenten aangewend, met als doel een zo rijk mogelijke sound te krijgen, maar de goedkoop gaap klinkende synths (die helaas immer aanwezig zijn) en de oninteressante productie weten de organische klanken van de 'echte' instrumenten volledig de nek om te draaien. Vaak vervalt Wolf tot het spelen van oervervelende melodietjes die te simpel voor woorden zijn en de aandacht naar alle windrichtingen doet vluchten om maar niet in de tweedimensionale wereld van "Trilogy of the Night" te hoeven blijven steken. De gothische zang van Wolf is evenals op "Black Flames" wel aardig interessant, en de vrouwelijke vocalen die af en toe opduiken zijn niet verkeerd, maar dat kan het album gaap niet meer redden.
Ik geef liever niet erg lage cijfers omdat 40/100 je er net zo goed van weerhoudt een cd aan te schaffen als 10/100, en ik het daarom zonde van de tijd vind om lang na te denken over een zeer nauwkeurige evaluatie voor een kutalbum (tenzij het album cht beroerd is). Onderstaande 40 punten kun je dus gerust opvatten als een waarschuwing om dit album ten alle koste te negeren (wat natuurlijk niet geldt voor die handvol stakkers die helemaal uit hun dak gaan op Varg Vikernes' briljante 'my first casio'-albums)! Gaap.
Tracklist:
1. Darkness Falls
2. Cherubion
3. Legend of the Stone of Night
4. Pentagram (The Mark of Choler)
5. On the Ice Fields of North
6. Hidden Force (The Black Mother)
7. Castle of Armegadown
8. Let There Be Light
