Weer een re�nie; het viertal uit Malm� werd ooit in 1987 samengeraapt, en tot aan 1995 hebben ze een viertal cd's de wereld in geslingerd. Hun sleaze/glamrock kreeg nieuwe gestalte in 2006 toen de band speelde op het Sweden Rock festival en daarna maar weer op tour ging; heel toepasselijk kreeg deze tour de naam "Rejects On The Road" mee. Bij elke re�nie vraag ik me weer af of er nou nog een publiek is voor deze muziek die twintig jaar geleden nog dik werd gepruimd.

Als ik naar het hoesje kijk dan vallen twee dingen op die typisch eighties zijn. Op de voorkant een lekkere babe met net wat te weinig zichtbare cleavage, en op de achterkant vier foeilelijke haarspray-rockers die z� stereotiep staan te posen dat ik er alleen maar om kan lachen. Dan de muziek. Is het wat, anno 2009? Mwah...belegen. Dat is denk ik het juiste woord. Ik hoor alleen maar songs met een punkachtig randje die door een stoer klinkende zanger worden voorzien van echt geen briljante teksten ("na na na na"???) . Hoogstaande muzikale kwaliteit heb ik ook niet kunnen ontdekken, alles klinkt zwaar gedateerd, en ik krijg er hooguit overbelaste lachspieren van. Het solowerk wat door gitarist Peter Espinoza wordt gepresenteerd is van het soort "allerbelabberst".

Je moet wel een enorme sleazerock fan zijn wil je hier enig plezier aan kunnen beleven. Deze wederopstanding is vanuit mijn optiek allesbehalve een succes, en wat mij betreft laten de heren het hier snel bij. Wat een ballenzooi.

Tracklist:
1. Rock Out
2. Boys Town
3. Method To My Madness
4. Scar For Life
5. Nite Like This
6. Crashlanding
7. 48 Hours
8. 7 Year Itch
9. Evil One
10. It's Not Love
11. Need The Nite
12. It Ain't Easy