Al bij de opvallende intro, begin je het gevoel te krijgen dat Blood Stained Dusk wel eens iets anders dan gebruikelijk zou kunnen laten horen dan standaard black metal. Een blik op de tracklist van Black Faith Inquisition doet hetzelfde vermoeden, want deze telt maar liefst zeven lange nummers, met een gemiddelde lengte van rond de tien minuten. Of deze Amerikanen hiervan een boeiend stuk hebben weten te maken, is een vraag die moeilijk te beantwoorden is.
Bij de eerste tonen van Of Wolfs Blood wordt mijn vermoeden bevestigd. Geen standaard black, maar een melodieuze en zeer zweverige insteek. Black Faith Inquisition is een album dat grotendeels van agressie ontdaan is en dat het vooral moet hebben van bijna vrolijke muziek, met qua sfeer raakvlakken met de folk en pagangenres. Blood Stained Dusk speelt verder met episch aandoende en tragische passages, die een welkome onderbreking zijn van hun basisgeluid. Ook duikt, zo af en toe, een korte, agressieve passage op.
Muzikaal gezien zit het allemaal wel snor met Black Faith Inquisition, maar na een tijdje steken zich toch enkele bedenkingen de kop op. Door de langgerekte nummers en het veelal ontbreken van agressie, is dit album een lange zit. De nummers zijn erg afwisselend en ook op het tekstuele vlak heb ik geen nadelen kunnen ontdekken, maar het geheel lijkt te veel op een samenraapsel van heel veel sfeerelementen, om echt interessant te blijven. Er mist een rode draad in het verhaal en daarnaast is het gebrek aan boeiende uitschieters een groot gemis.
Blood Stained Dusk heeft een aardige poging gedaan om een goed album te produceren, maar helaas voeren de te verbeteren aspecten de boventoon. Black Faith Inquisition lijkt een typisch voorbeeld van een album waarop de band te graag een bepaalde weg in wil slaan, zonder er bij na te denken hoe dat moet. Het klassieke klok en klepelverhaal.
Tracklist:
1. March To Death (Intro)
2. Of Wolfs Blood
3. Coven Of The Dying Sun
4. Conquering The Avarice Of Mortality
5. Eve Of Maelstrom
6. Astrum Obscurum
7. Ashes From A Burning Heaven
8. The Knell Resounding (Outro)
