De band zet doodleuk de trend voort, want Crgacht valt te betitelen als de beste plaat van Suidakra tot nu toe, zoals de vorige dat twee jaar geleden was. Bij weinig andere bands is zo goed te horen dat de muzikanten een flinke groei doormaken. Qua stijl is er niet al teveel veranderd, het enige is dat deze nieuwe schijf weer wat meer black metal invloeden bevat. Zanger/gitarist Arkadius klinkt weer wat feller van tong en de muziek doet op sommige momenten terugdenken aan Lays From Afar en The Arcanum. De combinatie tussen mystieke folk, melodie en harde stukken wordt feilloos uitgevoerd en de productie is van een zeer hoog niveau. Het hoogtepunt van de plaat komt langs in de vorm van Isle Of Skye, opnieuw zo'n lekkere kraker met thrashy riffs, de schuurpapierstrot van Arkadius en bloedmooie melodien. Als klap op de vuurpijl komt er op de cd regelmatig een doedelzak voorbij en dat zijn de momenten waarbij het kippenvel weer eens ouderwets op de armen springt.
Het blijft ook voor recensenten een plezier om dit soort albums te beluisteren. Ik doe immers niets liever dan constateren dat er opnieuw vooruitgang is geboekt. Die constatering is hier wat betreft de muziek volledig op z'n plaats. Neem daarbij het zeer boeiende concept over de Keltische mythologie en het fabelachtige artwork van Kris Verwimp en je kunt concluderen dat deze cd helemaal af is. Met alle respect voor gladde folky bandjes als Ensiferum en Korpiklaani, maar dit klinkt toch echt veel authentieker en puurder. Op naar het tiende album!
Tracklist
1. Sln
2. Conlaoch
3. Isle of Skye
4. Scthach
5. Feats of War
6. Shattering Swords
7. r Nasc Fola
8. Gilded Oars
9. Baile's Strand
