Verdomme, Sikh had eigenlijk tien jaar eerder met dit album moeten komen! De band had tussen de � op dat moment succesvolle - bands Korn, Dreadlock Pussy, Deftones, Hed (pe) en Static X namelijk een prima plekje kunnen krijgen. Inderdaad: Het betreft hier een nu metal band. Weliswaar niet uit Amerika, maar uit Frankrijk. De metalscene beweegt er kennelijk, want er komen de laatste tijd opvallend veel interessante releases uit het land van de Peugeot.

Het opvallendste aan de muziek van Sikh is de uiterst dominante basgitaar. Die is namelijk de grote leider binnen de nummers en laat zich benaderen door het drumwerk. De ritmesectie veroorzaakt een ontzettend lekkere groove die eigenlijk niet eens �perfect� wordt uitgevoerd. Hiermee bedoel ik niet dat er met een Franse slag wordt gespeeld, maar dat het juist een �losse� vibe met zich meebrengt: iets speels.

Sikh is dus niet interessant om een strakke uitvoering of originaliteit, maar weet via hun muziek een fijn sfeertje neer te zetten. Naast het � voor nu metal typische � staccato gitaarwerk treffen we ook nog eens een veelzijdige zanger aan, die er werkelijk op los rapt, zingt, schreeuwt, fluisters of combinaties hiervan. Zo doet Kal mij tijdens het nummer Halcyon Days denken aan Brandon Boyd (Incubus) terwijl ik tijdens Psychotro moet denken aan Wayne Static (Static X). Erg lekker, dit One More Piece, laat dat derde album ook maar gauw komen!

Tracklist:
1. The Quake
2. 5 Seasons
3..Haleyon Days
4. Hollywood
5. Hammering The Sun
6. Ocean
7. Ballad Of The Harmless
8. Psychotro
9. One More Piece
10. My Balls
11. Slaves Of The 70's (Wisky)