Twee van de meest vooruitstrevende Franse black metalbands van dit moment, besloten eind vorig jaar hun krachten tijdelijk te bundelen. Deze samenwerking resulteerde in de split Veritas Diaboli Manet In Aeternum. Zowel Deathspell Omega als S.V.E.S.T. leverden voor deze split een verrassend scala aan muzikaal vernuft.

Deathspell Omega opent met Chaining The Katechon, een ruim twintig minuten durend epos, zoals we dat inmiddels van de band gewend zijn. Verrassend is dat het orthodoxe karakter van de band dit keer voornamelijk op het tekstuele vlak tot uiting komt en niet zozeer op het muzikale vlak, al is dat bizarre sfeertje in enkele uitspattingen duidelijk waarneembaar. Muzikaal gezien trekt Deathspell Omega de wat experimentele lijn door die ze met Fas - Ite, Maledicti, in Ignem Aeternum getrokken hebben, maar ook invloeden van hun meesterwerk Si Monumentum Requires, Circumspice zijn duidelijk waarneembaar. Critici die vonden dat Deathspell Omega twee jaar geleden te veel op de experimentele tour ging, zouden in Chaining The Katechon hun oude liefde weer moeten herkennen. Duistere orthodoxe black, met een experimentele inslag en genoeg inhoud om uren zoet mee te zijn.

Geheel in lijn met mijn verwachtingen, laat S.V.E.S.T. horen dat ze zich moeiteloos met Deathspell Omega kunnen meten. S.V.E.S.T. blonk de afgelopen vijf jaren uit in het produceren van een zeer rauwe vorm van black metal, die als een muur van geluid op je af kwam. Deze techniek wordt nog steeds tot in de puntjes beheerst, maar zoals altijd, zorgen subtiliteiten voor een wereld van verschil. S.V.E.S.T. maakt nog steeds de ruizige black die we van ze gewend waren, maar het voelt allemaal wat lichter aan, door de grotere melodieuze inslag waarvoor ze gekozen hebben. Het sinistere sfeertje van een album als Urfaust, heeft hierdoor plaats gemaakt voor iets luchtigs, wat aansluit bij het experimentele karakter van hun voorganger op deze split. Hiermee heeft S.V.E.S.T. naar mijn mening een twijfelachtige stap gezet. Hun muziek heeft hierdoor een te grote mate van toegankelijkheid gekregen, waardoor ik betwijfel of het zo lang zal boeien als hun oude werk. In een nummer La Diable Est Ma Raison komen ze echter heel sterk uit de hoek, dus wie weet heb ik het mis. De tijd zal het leren...

Een positieve gewaarwording dus, in de ontwikkeling van Deathspell Omega en wellicht een twijfelachtige in die van S.V.E.S.T. Over het geheel gezien is Veritas Diaboli Manet In Aeternum echter een prachtige split geworden, die liefhebbers van Franse black genoeg luisterplezier zal verschaffen. Critici van ��n van de bands kunnen de afzonderlijk delen ook los aanschaffen, dus er is voor elk wat wils.

Tracklist:

Deathspell Omega
1. Chaining The Katechon

S.V.E.S.T.
2. Et La Lumiere Fut, Comme Un Coup De Scalpel
3. La Diable Est Ma Raison
4. Veritas Diaboli Manet In Aeternum