Volgens de biografie heeft Llynch het vanaf het begin al anders willen doen, in hoeverre we dat moeten zien is even de vraag. Maar op muzikaal gebied pakt men het inderdaad wat anders aan als het gros van de bands tegenwoordig. Invloeden uit de noise- en postrock, metal, crossover en hardcore komen voorbij. Bands waar je dan aan moet denken zijn Planes Mistaken for Stars, Norma Jean, Converge, Deftones, Breach en Isis.
En het moet gezegd, in nummers als Symbol Repetition, Lost!, Lost! en het titelnummer klinkt men prima. De algehele indruk die deze plaat na meerdere luisterbeurten achterlaat is er echter vooral een van onsamenhangendheid. Men heeft leuke ideen, een prima zanger (die regelmatig aan Chino van de Deftones doet denken) maar men kan het helaas niet omzetten in genoeg aantrekkelijke nummers om dit album tot een succes te volbrengen. De (te) lange speelduur helpt hier niet aan mee, maar een groter minpunt is toch wel de wat onduidelijke productie waardoor in sommige passages instrumenten behoorlijk ondergesneeuwd raken.
Niet onaardig, maar ik betwijfel of Llynch hier erg veel potten mee gaat breken. Wellicht op een volgend album, de potentie is er in ieder geval voor aanwezig.
Tracklist:1. Symbol Repetition
2. Athena
3. Floating North
4. Eyes Towards Oort
5. Lost! Lost!
6. If It Ain't Rotten, It Ain't Mine
7. A History of Gentlemen
8. Morla (featuring Caro Streck)
9. We Are Our Ghosts
10. Llizzards
