De promo van het debuutalbum Blood Runneth Over van het Poolse Grimlord kreeg ik binnen in een geprint en handmatig ingevouwen hoesje. Ondanks dat de hoes zelf een beetje knullig is en amper sfeer oproept, is het toch een leuk idee dat iemand al deze hoesjes in elkaar heeft zitten plakken. Dat Grimlord ouderwets volhardend is blijkt ook uit de reeks demo�s die ze in hun jonge bestaan hebben uitgebracht. Welgeteld zijn het er vijf, exclusief een live-album uit 2002. Het werd wel eens tijd voor een studioalbum, moet het drietal gedacht hebben.

Grimlord speelt klassieke heavy metal, maar is geenszins oubollig. Er is eigenlijk moeilijk de vinger op te leggen, maar laat ik een beeld proberen te geven. De Paul di�Anno en Blaze Bailey-periode van Iron Maiden zijn referentiepunten, en in het gitaarwerk is latere Megadeth wellicht te herkennen. De meeste nummers zijn midtempo maar de snellere momenten en zang doen juist weer aan een Running Wild denken. Ondanks deze referentiepunten ademt het album toch een soort van �feelgood� sfeer uit. De teksten lijken dan wel grotendeels te gaan over liefdesperikelen, toch komt het album positief en vrolijk over. Hoofdverantwoordelijk hiervoor zijn de prima composities. Kortweg weet Grimlord zonder problemen een nummer goed in te leiden, op te bouwen, herkenbare zanglijnen in te zetten en van erg aardige gitaarleads te voorzien. Het zijn geen artistieke hoogstandjes, maar er is geen enkel slecht nummer aan te wijzen op dit album.

Toch heeft het drietal Grimlord een probleem, er is een man te weinig! Bartosz Zrebiec zijn gitaarspel staat hartstikke stevig, maar zijn zang is een ander verhaal. De jongens zijn overgestapt van het Pools naar het Engels en een zwaar accent is het gevolg. Nou merk ik dat meerdere Poolse bands met heldere zang hier last van hebben, zoals Hellfire en Wolfspider (van death- en blackmetalbands zou ik het zo even niet weten..of horen). Normaal heeft dit euvel wel zijn charme en dan luister je er wel doorheen, maar in dit geval doet het afbreuk aan de muziek. Alle zanglijnen op zich zijn prima en een aantal nummers zijn vrij gevoelig (van het kaliber Remember Tomorrow), maar de wat tegenvallende zang doet de potentie hiervan geen recht. Grimlord heeft het zeker in huis om goede composities te maken, maar de zang en de wat matige productie weerhoud me ervan dit album een uitstekende beoordeling te geven.

Tracklist:
1. March of Martyrs
2. Blood Runneth Over
3. Beast We are Keeping Under Cover
4. Grey Eminence
5. Crawler
6. No Surrender!!!
7. It Bites You!
8. Bitch And The Swindler
9. Compensation Of Fault
10. X
11. Resting Place