Eigenlijk zag dit album twee jaar geleden al het levenslicht. Maar nu pas hebben de death n' rollers een label gevonden die zo gek is om deze cd internationaal uit te brengen. Laten we zeggen dat het een uiterst riskante gok is geweest. Muzikaal gezien klinkt het bij tijd en wijle nog bijzonder aardig: lekkere pompende heavy riffs met een rock n roll tintje. En in het begin klinkt zelfs de brullende stem van Schau nog zeker erg bruut.
Helaas is de verrassing er alweer snel af. Hoewel het muzikaal nog goed in elkaar steekt, begin ik me steeds meer te irriteren aan de vocalen. Het klinkt alsof hij steeds hetzelfde riedeltje zingt op een andere soort riff. Met als resultaat dat de verveling snel toeslaat en ik eigenlijk wel weer genoeg heb gehoord. Het is steeds op hetzelfde tempo en je kan op een gegeven moment gewoon weten wanneer de cleane stukken worden ingezet.
Op instrumentaal vlak is er weinig op te merken. Het is zeker niet groots, maar gewoon degelijk. Dan vraag ik me af waarom de band niet een poging doet om ook wat serieuzer voor de dag te komen. Door de bandnaam had ik al mijn bedenkingen, maar de songtitels en teksten zijn stuk voor stuk nogal puberaal, flauw of gewoon ziek. Ze hebben echt wel talent, maar met deze debiele bandnaam en dito teksten denk ik dat het in de toekomst niet echt zal vlotten met de band. Daarnaast heb ik de twijfels of ze op muzikaal vlak nog kunnen groeien. In dat geval denk ik dat het dan snel afgelopen is met The Cumshots. Dan is de albumtitel eigenlijk wel weer passend.
Tracklist:
1. Praying For Cancer
2. Like Pouring Salt On A Slug
3. I Drink Alone
4. Punchdrunk On Death
5. Bitter Erection
6. Last Laugh
7. Broken
8. Vomitory
9. Black Silence
10. Baptized In Broken Glass
