Stone Cold Black is ergens begin jaren negentig opgericht als samenraapsel van diverse thrashmetalbands uit Hamburg. Hierna wordt de biografie een beetje vaag, want kennelijk kon de band niet, of op een andere manier, door zonder frontman Korea Black die een tijdje de gevangenis in verdween. Zon vijftien jaar na het hele opstartverhaal is er dan The Cell, een album waar ze net zo goed niet aan hadden kunnen beginnen.
Het in eigen beheer uitgebrachte debuut telt tien tracks, maar rammelt aan alle kanten. De drums zijn bijvoorbeeld ver te zoeken en zitten ergens diep verstopt in een lelijke productie waar met moeite naar te luisteren is. Hele vervelende geluidseffecten maken het er niet beter op. De songs zijn soms aardig, maar vooral erg eentonig en laten vooral een gebrek aan creativiteit horen. Het zit er gewoon niet in. Zeker na zo een lange tijd moet je je er op een gegeven moment maar bij neer dat jouw muzikale carrire ophoudt bij het buurthuis waarin af en toe wat mensen te vinden zijn die heel blij zijn met een avondje live thrashmetal.
Tracklist:
1. The Cell
2. Betrayer
3. Roadhoue
4. Blinded
5. Day without Shadows
6. D-Fense
7. Adrenaline
8. Reunity
9. One Foot in the Grave
10. Down
