Om te zeggen dat Striborg een controversi�le band is binnen de black metal sc�ne, is nogal een understatement. De eindeloze productiviteit van Sin Nanna, in combinatie met de ontoegankelijkheid van het materiaal, doet velen geloven dat Striborg �fwel een slechte grap is, �fwel het bewijs dat goedkopere opname- en verspreidingstechnieken niet per se een goede ontwikkeling zijn. De recensies van mijn collega�s die mij voorgingen in het bespreken van Striborg-materiaal, spreken dan ook boekdelen.

Toch ben ik van mening dat degenen die Striborg als een slechte grap afdoen, de boodschap duidelijk niet hebben begrepen. Ik zal de laatste zijn die ontkent dat Striborg op de eerste albums als een matige Ildjarn-kloon klonk, maar in ieder geval sinds het verschijnen van Spiritual Catharsis en met name het geniale Mysterious Semblance weet Sin Nanna wat mij betreft precies de juiste snaar te raken. Wat we vanaf die albums te horen krijgen, is een ruizige, buitengewoon doeltreffende vorm van lo-fi black metal, die perfect de eindeloze, verlaten bossen van Tasmani� weergeeft. Het hysterisch resonerende gekrijs van Sin Nanna, dat in uitdijende echo�s door de bomen lijkt te schallen, maakt dat beeld compleet. Vooral Mysterious Semblance ademde daardoor een bijzonder onaangenaam, creepy sfeertje dat je als luisteraar steeds verder het moeras leek in te trekken � een sfeer die nog eens versterkt werd door de iele, doeltreffende keyboards.

Met het nieuwe album Foreboding Silence houdt Sin Nanna vast aan de elementen die Striborg zo geliefd dan wel gehaat maken. Ook hier wordt door middel van zoemend gitaarwerk en echo�nd gekrijs het beeld van uitgestrekte wouden opgeroepen, waardoor de luisteraar zich aan eindeloze nachtelijke dwalingen kan overgeven. Toch bevalt dit album mij iets minder goed dan zijn voorgangers, omdat de samples ditmaal niet helemaal aansluiten bij de rest van de muziek (in tegenstelling tot de vele sinistere ambient-passages op vorige albums), en omdat de nummers wat korter zijn geworden, waardoor de druilerige sfeer wat minder goed overkomt. Daar staat tegenover dat Sin Nanna in de vorm van A Lonely Walk In A Desolate Pine Forest en My Journey Through The Hills And Paddocks weer ijzersterke, typische Striborg-nummers aflevert. Ook het schitterende, beklemmende dark ambient-nummer Intro II verdient aanbeveling.

Foreboding Silence haalt het wat mij betreft niet bij albums als Mysterious Semblance en Spiritual Catharsis, maar het iele eigenzinnige geluid van Striborg heeft ook op dit album nog steeds zijn charme. Hoe dan ook, de mensen die Foreboding Silence kunnen waarderen, weten dat waarschijnlijk al op voorhand. Hetzelfde geldt voor de mensen die Striborg waardeloos vinden. Ook prima. Iets in mij zegt me dat Sin Nanna er geen zak om zal geven wat anderen van zijn werk vinden.

Tracklist:
1. Intro
2. Lonely Walk In A Desolate Cold Pine Forest
3. Interval
4. Foreboding Silence
5. Interval II
6. Weeping Abandoned Spirit
7. Interval III
8. Intro II
9. My Journey Through The Hills And Paddocks
10. Somnambulistic Nightmares Return
11. Outro