In de meeste subgenres verschijnen aan de lopende band nieuwe releases, zodat je het alleen bij kunt houden als je je beperkt tot die categorie van muziek. Het gevolg is dat wanneer je een brede muzikale smaak hebt, elk genre feitelijk te weinig aandacht krijgt. De beste indicatie dat een artiest een goede cd heeft afgeleverd, is voor mij dan ook het moment dat ik bij mezelf denk: �Ik moet weer vaker naar dit genre gaan luisteren.� In extreme gevallen, als het album buitengewoon sterk is, dan begin ik zelfs te overwegen om me voortaan helemaal toe te leggen op de desbetreffende tak van muziek.

Dat (tijdelijke) effect hadden de eerste twee albums van Gothminister op mij. Het vijftal maakt eenvoudige, dansbare industrial metal met een gothisch randje. De teksten lijken veelal ge�nspireerd door oude griezelfilms. Weliswaar vond ik het debuut Gothic Electronic Anthems uit 2003 op het eerste gehoor niet zo bijzonder, maar na een paar draaibeurten raakte ik steeds meer verslaafd aan de pakkende melodieёn, totdat de plaat me uiteindelijk geheel in zijn greep hield. Hetzelfde ritueel herhaalde zich bij de opvolger Empire Of Dark Salvation uit 2005. Blijkbaar gold dat niet alleen voor mij, want vooral in Duitsland was de Noorse formatie met beide albums behoorlijk succesvol.

Met spanning keek ik daarom uit naar de derde langspeler. Het lijkt een zware bevalling te zijn geweest, want het heeft 3� jaar geduurd voor er een nieuw album verscheen. Happiness In Darkness is gemakshalve vernoemd naar het laatste nummer van de vorige cd. Opnieuw is sprake van een groeiplaat, die na herhaalde luisterbeurten pas echt tot leven komt. Zo vond ik de afsluiter Thriller op het eerste gehoor een zeer matige cover, maar inmiddels vind ik het een prima nummer. Zanger Bj�rn Alexander Brem is weliswaar geen Michael Jackson, maar de muzikale omlijsting voegt gelukkig wel wat toe aan het origineel. Ook de andere negen songs blijken na enige tijd de moeite waard.

Toch weet Happiness In Darkness me niet zo te grijpen als de voorgaande Gothminister-albums. De cd opent heel sterk met de opzwepende single Dusk Till Dawn, die het op de dansvloer goed zal doen, maar zakt daarna wat in. Zo is Sideshow bijvoorbeeld gebaseerd op de klassieke horrorfilm Freaks uit 1932, maar is het desondanks geen bijzonder nummer. De songs zijn absoluut vermakelijk, maar niet zo uitzonderlijk als wat we van deze band gewend waren. Daarbij wijkt alleen The Allmighty, met engelachtige vrouwenzang, af van de typische Gothminister-sound. Het album voegt daarom niet veel toe aan de eerste twee platen.

De conclusie luidt dat Happiness In Darkness vooral een aanwinst is voor de fans van de band, die blij zullen zijn dat het Noorse vijftal eindelijk weer nieuw materiaal uitbrengt. Zij krijgen er als bonus drie videotracks bij, die op mijn promo-exemplaar helaas ontbreken. Liefhebbers van dansbare industrial metal, die Gothminister nog niet ontdekt hebben, raad ik aan om eerst de voorafgaande albums te beluisteren. Misschien dat Happiness In Darkness met de tijd ook een topper blijkt te zijn, maar voorlopig vind ik hem toch een klasse minder dan het eerdere werk.

Tracklist:
1. Dusk Till Dawn
2. Darkside
3. Your Saviour
4. Freak
5. Sideshow
6. The Allmighty
7. Beauty After Midnight
8. Emperor
9. Mammoth
10. Thriller

Bonus videotracks:
11. Forgotten
12. Gothic Anthem
13. Devil