De afgelopen jaren hebben bewezen dat de toekomst van Black Metal niet beperkt is tot rauwe oldschool en de inmiddels redelijk afgezaagde symfonische variant. Immers: bands als Mayhem, Solefald en D�dheimsgard hebben het genre naar een creatief hoogtepunt geleid, door de bekende Black Metal stijl te verrijken met allerlei invloeden die voorheen totaal incompatibel met Black Metal schenen. Met name de bands die hun cd's op het label Moonfog uitbrachten gingen de experimentele kant op, vooral door elementen uit de electronische muziek in te zetten. Boze tongen beweren dat zij hiermee de 'oude' Black Metal beweging hebben verraden, maar ik zie het liever als een stroming die we als aparte entiteit moeten beschouwen en in plaats van voortdurend naar het verleden te kijken, de progressie aan moeten moedigen en ons verheugen op de creatieve vernieuwingen die we nog in het verschiet hebben. Althans, in ieder geval de lieden die hun ogen durven te openen en zien dat de wereld niet plat is.

Serpent Eclipse laat met "The Seven Desires and Wolves' Blood" een sterk staaltje moderne Black Metal horen. De basis bestaat uit een aanzienlijke hoeveelheid chaos en agressie, vormgegeven in een kille Black Metal sound die, aangevuld met flarden techno-beats, industrial-achtige geluiden en smerige vocale uitbarstingen, een indrukwekkende wall of sound vormt die een serieus probleem voor je buren zou kunnen vormen.
Serpent Eclipse refereert af en toe aan het briljante (moderne) werk van bands als Satyricon en Emperor, maar laat hier en daar blijken dat de band zeker een eigen gezicht heeft en dus niet als totale ripoff valt af te doen. Net als bijvoorbeeld het werk van Emperor is de muziek vrij hectisch, met veel tempowisselingen en totaal onverwachte wendingen in de songstructuur. De composities die "The Seven Desires..." vormen zijn zeker niet voorspelbaar, en met name door het bonte scala aan klanken waartoe de band beschikking heeft krijgt dit korte albumpje een boeiend en afwisselend karakter. Ethereale synthlagen worden zonder pardon aan de kant geschoven voor kil industrial-geweld, wat het album een zekere schizofrene kwaliteit geeft. Dit schizofrene element maakt dat het album een boeiende ervaring is om te luisteren, maar veroorzaakt ook de onprettige, ongemakkelijke sfeer, die zo essentieel is voor goede Black Metal.

Een van de sterktste nummers is "Thy Bleeding Heavens", dat zich op meedogeloze wijze voortbeweegt. Dit nummer is een voortreffelijke incarnatie van de krachtige, ijskoude moderne Black Metal sound, met z'n respectabele dynamiek en kille gitaarklanken � la Satyricon. Dynamiek is toch wel het sleutelwoord voor dit album: alle nummers weten scherpe contrasten te scheppen, zowel in de ritmische onderlaag als in de druk beklede textuur. Dit geeft je als ervaren luisteraar een gevoel van waardering voor de creatieve componisten, maar niet in de laatste plaats voor jezelf vanwege je aanhoudende determinatie tijdens je zoektocht naar muzikale uitdagingen. Aan de andere kant zullen de muziekliefhebbers bij wie het Black Metal-maagdenvlies nog maar net verwijderd is, de neiging hebben om zo snel mogelijk van de morbide geluidsmuur weg te rennen en op zoek te gaan naar meer gangbare, veilige extreme muziek.

Serpent Eclipse heeft de mogelijkheid om een van de meest vooraanstaande bands van de moderne Black Metal te worden, en "The Seven Desires and Wolves' Blood" kon later nog wel eens als essentieel voor de ontwikkeling van de band worden beschouwd. Op de korte termijn hebben we er in ieder geval een kwalitatief sterke nieuwkomer bij, die je niet aan je neus voorbij mag laten gaan!

Tracklist:
1. The Seven Desires... (intro)
2. A Sorcerer's Suicide
3. Cosmic Waveform Alchemy
4. Twitch of the Death Nerve
5. Scarlet Splendour
6. Thy Bleeding Heavens
7. When Purity Crawls to Its Grave
8. Daimon Dementia
9. ...Wolves' Blood