De bio van End Of Green staat vol met werkelijk prachtige omschrijvingen. Persoonlijk kende ik de band alleen van het geweldige nummer Dead End Hero (van het vorige album Dead End Dreaming) en van zanger Michelle Darkness solocarrire.
The Sicks Sense, alweer het zesde End Of Green-album, is een gothic rockplaat die het midden houdt tussen Lacrimas Profundere en Seether. Het is niet allemaal even donker als de biografie ons wil doen geloven. Niet in muzikaal opzicht althans. Toegankelijk is het wel, en radiovriendelijk. Er staan geen nummers op die door Sky Radio gedraaid zullen worden, maar de alternatieve rockzenders kunnen The Sicks Sense gerust een keer op zetten. Wat in Duitsland overigens al volop wordt gedaan, daar de band een enorme populariteit geniet bij onze oosterburen.
De meeste nummers kennen een gematigd tempo, waarbij de nadruk ligt op de zang van Darkness. Uitschieters zijn het emotionele My Crying Veins en het snellere Pain Hates Me. Daarnaast is ook de ballad Sunday Mourning een parel. Tussen de andere songs zitten geen zwakke nummers en geen uitschieters; ze zijn solide, maar wel uitwisselbaar.
Hou je van toegankelijke rock met een donker tintje, dan is End Of Green de juiste keuze. Tekstueel is het misschien ellende en misre wat de klok slaat, muzikaal is dat niet het geval. The Sicks Sense werd opgenomen in de Weltraum studio in Mnchen, een studio die bekend staat vanwege de popplaten die er worden opgenomen, en dat heeft zo zijn sporen nagelaten. We sluiten af met nog een mooie quote en de aantekening dat luisteren naar The Sick's Sense in ieder geval geen tijdverspilling is:
Alway remember: music that doesnt touch you is a waste of time.
Tracklist:
1. Dead City Lights
2. Killhoney
3. Anthem For A New Wave
4. Hurter
5. Die Lover Die
6. Let Sleeping Gods Lie
7. My Crying Veins
8. Pain Hates Me
9. The Sickness Crown
10. Ghostdance
11. Sunday Mourning
12. Bury Me Down (The End)
