Wie zit er nog te wachten op een nieuw Anthrax album? De groep werkt momenteel met nieuwe zanger Dan Nelson aan het tiende reguliere studio-album, maar ik kan me niet voorstellen dat veel mensen daar in spanning naar uitkijken. Nadat interesse in de band steeds verder en verder was gedaald, vulde een re�nie van de line-up die verantwoordelijk was voor Anthrax� beste album, Among The Living, in 2005 de harten van de oude fans met vernieuwde hoop. Toen een succesvolle golden oldies tournee de portemonnees van bandleiders Scott Ian en Charlie Benante voldoende had gespekt, werden vocalist Joey Belladonna en sologitarist Dan Spitz echter (opnieuw) afgedankt. Aldus verdween alle hoop als sneeuw voor de zon.

Hoe een nieuwe langspeler van de klassieke line-up zou klinken, zullen we derhalve nooit te weten komen, maar gelukkig hebben we de oude platen nog. Nu gebiedt de eerlijkheid mij te zeggen dat ik Anthrax altijd als de minste van de �grote vier� thrash metal bands heb beschouwd, maar het valt niet te ontkennen dat ze een paar geweldige albums hebben afgeleverd. Bovendien was de New Yorkse formatie in de beginjaren een trendsetter die eindeloos durfde te experimenteren met sound, teksten en imago: hardcore, humor, skateboards, melodieuze vocalen, comics, pulp horror, rap en Bermuda broeken; Anthrax introduceerde al deze elementen medio jaren tachtig binnen het ontluikende thrash metal genre.

Op het derde album Among The Living horen we de formatie op haar best. Scott Ian vuurt een wagonlading splijtende riffs op de luisteraar af en Charlie Benante�s drumwerk brengt de voeten en nekspieren onophoudelijk in beweging. Het ene na het andere hoogtepunt vliegt je om de oren. Mijn persoonlijke favoriet is het venijnige Caught In A Mosh, met Indians als een goede tweede. Vooral de �war dance� passage maakt het beest in me los. Ook I Am The Law en de titeltrack zijn onbetwiste klassiekers, terwijl tussen de resterende songs geen zwakke broeder is te vinden.

Bovendien zijn de teksten origineel en bevlogen, waarbij plaats wordt ingeruimd voor zowel humor als maatschappijkritiek. Het strijdlied van comic book personage Judge Dredd (I Am The Law) en muzikale interpretaties van Stephen King verhalen (A Skeleton In The Closet en de titelsong) gaan hand in hand met een kritisch eerbetoon aan de jong gestorven komiek John Belushi (Efilnikufesin (N.F.L.)) en een emotionele ode aan de oorspronkelijke bewoners van Noord-Amerika (Indians).

Tijdens headlinershows op de re�nie-tour in 2006 speelde Anthrax dit album in zijn geheel. Daaruit blijkt wel hoe populair Among The Living nog altijd is. Joey Belladonna is bij lange na niet mijn favoriete zanger en Dan Spitz� gitaarsoli zijn ook niet onmisbaar, maar toch zijn beide heren onlosmakelijk verbonden met de gloriejaren van Anthrax. Zij werden echter geschoffeerd door Ian en Benante, net als Belladonna�s sympathieke opvolger John Bush. Anthrax zal met het tiende album kwalitatief dicht in de buurt van dit meesterwerk moeten komen om de schade te herstellen en de genegenheid van veel afgehaakte fans terug te winnen. Dat lijkt me echter een utopie.

Tracklist:
1. Among The Living
2. Caught In A Mosh
3. I Am The Law
4. Efilnikufesin (N.F.L.)
5. A Skeleton In The Closet
6. Indians
7. One World
8. A.D.I./Horror Of It All
9. Imitation Of Life