Je hebt het waarschijnlijk al door: "Corona Borealis" klinkt weer typisch
Fins. En dat is op zich best vreemd, want er s
eigenlijk geen typisch Finse sound. Het is het originaliteitsniveau en de
oneindige reeks kwaliteitsbands die de metalscene
van het Land der Duizend Meren zo'n unieke positie geven.
Als je Cadacross tot op het bot ontleedt kom je erachter dat de muziek in de
eerste plaats gebaseerd is op de pakkende,
melodieuze riff. De tien compositie's die het album bekleden zijn volgepropt
met keyboardmelodien en pakkende zanglijnen,
maar desondanks zijn het de gitaarsolo's en de riffs die de algemene vloei
van de songs bepalen. Iron Maiden is hierop
duidelijk van grote invloed geweest, maar door de combinatie
grunts/melodieus gitaarwerk klinkt Cadacross wat dat betreft
meer als een Gothenburgse melodieuze Death Metal band. Voeg gerust In Flames
en Dark Tranquility toe aan de lijst van
invloedrijke bands.
De keyboardpartijen spelen ook een grote rol. Synthmaster Antti Ventola
heeft erg z'n best gedaan om er wat van te maken. De
keyboards geven de muziek vaak een wat sprookjesachtige sfeer (let wel: een
eng sprookje) en omdat ze zo prominent aanwezig
zijn vormen ze het gezicht van Cadacross. De synths voegen veelal een episch
en opzwepend element toe (zoals in het nummer
"Turmion Taival") en worden in het algemeen zeer smaakvol gebruikt. Omdat
het (gemiddelde) apparaat met de toetsen de
meeste instrumenten niet zo realistisch benaderd, heeft de band Riku Ylitalo
van Turisas benaderd voor een gezellig stukje
accordion in het nummer "Morningstar" (zij iemand daar 'Finntroll'?). Enfin,
keyboardhaters raad ik aan deze plaat ten alle
koste uit de weg te gaan!
De vocalen worden verzorgd door Sami Aarnio, die de raspige grunts voor
rekening neemt, en Nina Laakso die de muziek van de
nodige 'engelenzang' voorziet. Sami's grunts zijn best aardig, maar door het
gebrek aan variatie in bijvoorbeeld de hoogte
en intensiteit is dit werkje vocaal gezien een beetje aan de saaie kant.
Ondanks dat Nina Laakso volgens de bio en het boekje een volwaardig bandlid
is, wordt zij opmerkelijk weinig ingezet! De
enige nummers waarin zij met haar gouden stem voorbij komt blijken "Among
the Stars" en "Wreath of Seven Stars" te zijn, en
dan moet ze het podium ook nog eens delen met Aarnio, die, om het voor haar
nog erger te maken, ook nog eens veel hoger in
de mix staat! In mijn gedachten zie ik haar al op het podium staan met een
verveelde blik en een boekje vol
kruiswoordpuzzles...
Compositioneel gezien is "Corona Borealis" vrij interessant. Er zit erg veel
afwisseling in en tussen de nummers: stuwende
Power Metal ritme's gaan zonder pardon over in hakkende blastbeats, terwijl
gaaf Zweeds riffwerk ineens plaats voor maken
voor vrolijke folk-klanken, doch de karakteristieke Cadacross-sound blijft
altijd in de buurt om de muziek van cohesie en
eenheid te voorzien.
Uitstekende waarderingen van "Corona Borealis" door collega's van andere webzines maakten mij erg nieuwsgierig naar dit album. Ik moet zeggen dat dit schittterende werkje zijn al snel opgedane reputatie zeker verdiend heeft en ik hoop dat het niet voorbijgaat aan de brede doelgroep waar "Corona Borealis" voor bedoeld is.
Tracklist:
1. The Northern Crown
2. Among the Stars
3. Kings of Grim
4. Morningstar
5. Learn the Dark
6. Flaming Ember
7. Bring Out Your Dead
8. Forest Remains Victor
9. Wreath of Seven Stars
10. Turmion Taival
