Harder en ook kwalitatief wat minder. Hoewel het eerste nummer van dit tweede album zeer overtuigend klinkt, kakt de plaat vrijwel gelijk in. Het is onbegrijpelijk dat de spetterende riffs zoals die in Judas Cross voorkomen, op geen enkele manier terugkeren later op de cd. Een typisch voorbeeld van een band die vlammend uit de startblokken schiet, maar het toch verzuimt om de gouden medaille te pakken. Dat ligt in ieder geval niet aan de zanger. Dave Hopkins heeft een lekker agressieve strot, waarmee hij de luisteraar zeker bij de les weet te houden. Nee, daar ligt het niet aan. Het ligt wel aan de composities. Die zijn simpelweg niet bijzonder genoeg. De band verruilt de brute thrash al vrij snel voor krakkemikkig gearrangeerde moderne metal, met wazige samples en 'zoekende' gitaarpartijen.
De sound van de plaat is overigens wel erg goed. Hear Their Cries heeft een knallende productie meegekregen en daardoor is de eerste luisterbeurt behoorlijk overweldigend. Maar met een goede productie ben je er natuurlijk nog niet en dat bewijst Davidian maar weer eens. Men kan zeker spelen en hier en daar komen de nodige aardige ideen langs, maar de band weet dat alles niet samen te smeden tot cht goede nummers. Meer dan een goed geproduceerde, agressieve en toch vrij doordeweekse plaat is dit dus helaas niet geworden.
Tracklist
1. Judas Cross
2. Count Your Beads
3. The Prince
4. Dark Lights
5. Follow
6. Little Man
7. 40 Days
8. Empty Gold
9. Shadow
