In de eerste plaats is het album ambitieus te noemen. De muziek laat zich niet brandmerken, maar moet gezien worden als een echte soundtrack. Het album is in grote mate instrumenteel en vertellend, maar Mats Levn (ex-Therion, ex-Yngwie Malmsteen) voorziet de nodige nummers van leadzang. Liefhebbers van Therion en Orpaned Land zullen zeker raakvlakken vinden met Amaseffer. Voorop staat de Arabische sfeer die wordt ingekleurd door orchestrale passages, Arabische zang, authentieke instrumenten en veel vertelstukken. Door deze elementen komt het verhaal van Mozes weer helemaal tot leven en voel je het woestijnzand bijna om je oren suizen. Goed voorbeeld hiervan is de Arabische zang op Return to Egypt en Zipporah, het bombastische Birth of Deliverance, en ook de heerlijke subtiele gitaarleads op Wooden Staff mogen niet onvermeld blijven.
Slaves for Life is een meeslepende soundtrack geworden, en moet als zodanig ook beluisterd worden. Met de kracht van een conceptalbum komt namelijk vaak ook het gebrek aan eenduidende nummers. Alle nummers zijn enorm uitgesponnen en hebben weinig pakkende of herhalende passages, waardoor de individuele nummers aan herkenbaarheid inboeten. Slaves for Life is niet een album dat je bij de strot pakt, desondanks is het een sfeervolle beleving van het Midden-Oosten geworden die volledige de aandacht vergt.
Tracklist:
1. Sorrow
2. Slaves For Life
3. Birth Of Deliverance
4. Midian
5. Zipporah
6. Burning Bush
7. The Wooden Staff
8. Return To Egypt
9. Ten Plagues
10. Land Of The Dead
