De stijl van Artifact klinkt als een mix van industrial-giganten Nine Inch Nails, Ministry en Rammstein. Vooral van laatstgenoemde heeft de muziek veel weg. Simpele doch krachtige riffs, die samen gaan met aanstekelijke synthesizerklanken, voeren de boventoon op dit album. De muziek is ideaal om grote zalen compleet te laten ontploffen. Met name het nummer Dead Eyes kan garant komen te staan voor n grote massa die uit hun dak gaat.
De stem van vocalist Tor Arne Fassotte is wellicht het meest opmerkelijke element wat te horen is op deze plaat. Zijn cleane stem heeft een zeer duister en dramatisch aura om zich heen hangen. Het lijkt verdacht veel op de stemklanken die Peter Steele gebruikt voor Type O Negative. Het blijft overigens niet bij een diep en dromerig geluid. Voor de hardere stukken trekt hij zijn strot optimaal open en komt een hele sterke grunt naar boven. Het geeft de muziek een andere dimensie.
Artifact kan wel eens n van de betere nieuwkomers in de industrial worden. Immers, na het stoppen van Ministry en de pauze van Rammstein, kan het genre weer wat nieuw bloed gebruiken. Deze mannen hebben het zeker in zich. De stijl die ze hanteren is aantrekkelijk, meeslepend en ligt lekker in het gehoor. Als ze deze stijl verder kunnen ontwikkelen, dan zal het met niet verbazen dat we de komende jaren nog veel van deze Noren gaan horen.
Tracklist: 1. The Only Salvation 2. New Messiah 3. Dead Eyes 4. Weeping For A Suicide 5. Senseless 6. Truth Forgotten 7. One More Shot 8. Revolution 9. Scapegoated & Demonized 10. The Machine 11. Bled
