Na het intro vallen gelijk de invloeden van bands als (oude) Arch Enemy en Children of Bodom op. De zanger heeft als hij melodieus zingt praktisch dezelfde stem als Johan Liiva en de grunt/scream staat wel redelijk op zichzelf.
De band speelt zeer strak, maar dat is te verwachten als je jarenlange ervaring hebt, de productie is aan de holle kant al zijn wel alle details goed te horen. De death metal klinkt zeer melodieus en waarschijnlijk is de naam In Flames ook wel in hun hoofd opgekomen.
Na een tijdje heerlijke muziek komt een zangeres aanzetten die nauwelijks te horen is. Er zit geen pit in en ze zingt alsof ze zich schaamt, erg zacht dus. Dat is dan ook een minpunt. Maar goed is dat ze nauwelijks terugkomt.
Tekstueel is het niet erg vrolijk, zeer depressieve teksten worden uitgebraakt door zanger Henri Peltola en er moet dan ook gezegd worden dat net zoals de technische muziek dit geen simpele teksten zijn. Je moet er nogal eens doorheen bijten om de diepere betekenis te kunnen achterhalen.
Al met al een zeer degelijke metal plaat van een band die naast frisse ideen ook invloeden van andere bands versmelt. Ook het gebruik van metalvreemde instrumenten zoals de Sitar is orgineel te noemen. Folky melodien komen ook vaak langs en die geven de band een aparte sfeer die ik ook tegenkwam bij een band als Suidakra. Helaas is het na 43 minuten al weer over met de pret , want met 8 nummers plus een kort intro vul je natuurlijk geen 70 minuten. Het artwork mag dan minder zijn, dat heeft er niets mee te maken. Ga deze plaat eerst eens luisteren en kijk of je het eens bent met mijn oordeel.
Tracklist
1. Intro
2. Orchard
3. Carnal Cage
4. The Angel
5. Forever in Bloom
6. The Crimson Ark
7. Call of Siren
8. My Songs Silent
9. Time to Burn
