Maar met deze nieuwe groep wil Kiske aan zijn come-back werken. Ondanks dat hij terug furore maakte als metalzanger bij Avantasia, het project van Tobias Sammet, zet hij de lijn van zijn solo albums gewoon voort. Ondanks dat de band is getekend door een typisch metallabel. Verwacht dus zeker geen power metal want de muziek is pop en rock gericht met wat experimentele geluiden. Kiske zingt ook niet zoals hij dat bij Helloween vroeger deed, op deze plaat zingt hij lager en in alle eerlijkheid; als je niet wist dat Kiske zong dan had je het niet zo snel zelf ontdekt.
De muziek is vrij simpel en basic en volledig gebaseerd op de zanglijnen en de zangmelodien. Instrumentale gedeelten zijn er niet echt. De refreinen zijn echter zeer catchy en na twee luisterbeurten al niet meer uit je hoofd te krijgen. De nummers zijn trouwens voor 95% door Kiske zelf geschreven. En het album is ook door hem geproduced en gemixt.
Ik zou dit cdtje aan iedereen aanraden die kan genieten van mooie rock/pop liedjes met af en toe een emotionelere ballade. Maar powermetal fans die nog steeds de oude Helloween platen vereren zullen dit volgens mij zeker niet trekken. Want nog maar eens; dit heeft niets maar dan ook niets met metal te maken. Wie de solo album van Kiske trouwens wel de moeite vindt, zal zich dit album ook wel bevallen. Ik heb er persoonlijk veel respect voor dat Kiske niet simpelweg een powermetal groepje heeft opgericht, zeker als je weet dat dat veel beter zou verkopen. Want ik denk niet dat dit album veel gaat verkopen ondanks zijn kwaliteiten.
Het enigste minpunt aan deze cd vind ik de belachelijke bandnaam en de cover van de cd. Trouwens de derde man op de foto (v.l.n.r) is Kiske. Volledig onherkenbaar als je deze foto vergelijkt met de fotos van Kiske uit de jaren 80.
Tracklist:
1. Reconsider
2. Can I know now?
3. Lets be heroes
4. He pretends
5. Freak-away
6. Hey
7. Boilingpoints of no reburn
8. Ride on
9. Hackneyed
10. Thats why
11. A bit of her
12. Overrated
13. Dancers bug
14. Turn it
