Met het derde album presenteert het Finse Embraze een prettig in het gehoor liggende melodieuze metalplaat. Ik had nog geen Embraze album in de kast staan, maar zowel het tweede album "Endless Journey" als het nieuwe werkje vond ik terug in mijn (eindeloze) lijst van nog aan te schaffen cd's. De band werd in 1994 opgericht maar het duurde tot 1997 voordat het vijftal in het thuisland 'grootschalige' aandacht kreeg; Embraze behaalde de tweede prijs in de jaarlijkse RockSM (een soort Rock kampioenschap) en kreeg waarschijnlijk daardoor het contract aangeboden dat het debuut "Leah" mogelijk maakte. Maar nu genoeg achtergrondinformatie, laten we het album eens wat nader bekijken.

Ik heb "Katharsis" de afgelopen dagen een aantal keren gedraaid en al na twee luisterbeurten had ik de plaat volledig door. Vaak is dat een slecht teken voor de 'houdbaarheidsdatum' van een album, want op de lange termijn heeft zo'n album nog maar weinig interessants te bieden. Maar er zijn natuurlijk uitzonderingen, en of "Katharsis" dat is kan ik nu natuurlijk nog niet zeggen.
Zoals ik al aangaf is dit album zeer melodieus; de songs hebben duidelijk een kop-en-staart structuur en steunen flink op de pakkende refreinen. Vanuit melodieus oogpunt is "Katharsis" dan ook een heerlijk album: de zanglijnen zijn meeslepend en zetten sterk aan tot meezingen.
Het is niet echt makkelijk om de sound van Embraze te classificeren (wat natuurlijk ook niet de bedoeling voor een band die probeert zich niet voor een bepaald genre te laten vangen!), maar om je toch een beetje een idee te geven noem ik de muziek maar melodieuze Dark Metal. Dark Metal is natuurlijk een beetje een vaag genre en diens meeste bands zijn een stuk agressiever en duisterder dan Embraze, dus je moet niet denken dat "Katharsis" lijkt op wat bands als Morgul en de oude Sadist op hun naam hebben staan. Embraze neemt elementen van bijvoorbeeld Paradise Lost, Moonspell en Tenebre en combineert dat met typisch Finse keyboards en een aantal eigen muzikale ide�en. Je hebt het al door: dit is allerminst een origineel album dat grenzen verlegt.

Daar tegenover staat de hoge kwaliteit van de composities en de lekkere uitvoering. Zanger/gitarist L. Tuohimaa geeft het album met z'n cleane/ruige zang en interessante grunts een intrigerend gezicht, dat niet onopgemerkt in de grote massa opgaat. Zijn zang komt soms zuiver uit de hoek, maar is meestal erg 'raspig' (doet denken aan die van Victor van Tenebre) en je zou hem haast de eigenaar van een whiskey-stem kunnen noemen. Het is dan ook niet verbazingwekkend dat zijn 'whiskeystyle' zangstukken erg gemakkelijk overgaan in smerige grunts.
Als de band zijn heerlijke melodie�n niet in pakkende refreinen tentoonstelt mag de leadgitarist ermee aan de slag, wat leidt tot leuke gitaarsolo's die zeker gehoord mogen worden. De synths vervullen gelukkig een bescheiden rol, want te vette lagen keyboards over zulke muziek geven het vaak een gepolijst en 'overdone' karakter. Dat is hier niet het geval: ze vervullen een aanvullende functie.
Een aantal van de beste tracks die deel uitmaken van "Katharsis" zijn de eerste elf tracks... Ik probeer er een aantal uit te halen die van bovengemiddelde kwaliteit zijn, maar bij elk nummer dat voorbijkomt denk ik "deze moet ik zeker noemen"! Elk nummer kent weer een aantal heerlijke melodie�n die niet te negeren zijn.

Dit is zeker geen album voor metalfans die alleen nog maar superinnovatieve platen kopen en het kop-en-staart werk zat zijn. Dit is w�l een album voor metalfans die geinteresseerd zijn in goed uitgevoerde melodieuze liederen met een sfeervol Fins randje. Ik vind het gewoon een lekkere plaat die zijn weg naar het juiste publiek wel zal vinden.

Tracklist:
1. My Star
2. Beautiful Death
3. Fear
4. The Sun Loves Moon
5. Filty Angels
6. Subzero
7. Frozen Sun
8. Closed
9. Calm and Distant
10. Kiiminkijoki
11. Sinmaker