Die constante factor is ook weer op Blooddrunk terug te horen. Azijnzeikers zullen ongetwijfeld weer moord en brand beginnen te schreeuwen en roepen dat de band Something Wild en Hatebreeder nooit meer zal evenaren en inmiddels tot commercile kiddy-muziek is verworden, maar die mensen hebben toch echt stront in hun oren. Ik zal de laatste zijn om te ontkennen dat geen enkel nieuwe Children Of Bodom-album de kracht en impact van een Hatebreeder zal evenaren, net zoals Slayer nooit meer een Reign In Blood zal kunnen maken. Maar dat de band gewoon stug doorgaat met het uitbrengen van pakkende, strak gespeelde en modern klinkende metal en intussen gewoon het ene na het andere goede album uitbrengt, verdient ook een compliment.
De mensen die Hate Crew Deathroll en Are You Dead Yet? al niets meer vonden, hoeven niet meer verder te lezen. Die zullen ook met Blooddrunk niet meer bekeerd kunnen worden. Dit nieuwe album is vooral een mengeling van elementen uit eerdere albums: de melodieuze benadering van Follow The Reaper, het hoge camp-gehalte van Hate Crew Deathroll en de wat lompere groove die op Are You Dead Yet? terug te vinden is.
De eerlijkheid gebiedt me echter wel te constateren dat niet ieder nummer op Blooddrunk van een even hoog niveau is, en dat is eigenlijk voor het eerst. Met opener Hellhounds On My Trail en het titelnummer vlamt de band als vanouds, maar nummers als Lobodomy en One Day You Will Cry klinken toch wat ongenspireerd. Gelukkig is het niveau vanaf Smile Pretty For The Devil weer (zeer) hoog, waardoor over de gehele linie de balans ruimschoots naar de goede kant doorslaat. Ook Blooddrunk is dus gewoon weer een prima, hoogwaardig album geworden, dat inmiddels alweer aardig wat rondjes door mijn cd-speler heeft gemaakt.
Tracklist:
1. Hellhounds On My Trail
2. Blooddrunk
3. LoBodomy
4. One Day You Will Cry
5. Smile Pretty For The Devil
6. Tie My Rope
7. Done With Everything, Die For Nothing
8. Banned From Heaven
9. Roadkill Morning
10. Ghostriders In The Sky (Bonus Track)
