Dus we krijgen op dit album 11 typische groove rock/metal nummers. Elk nummer begint met een aanstekende groovende riff die het hele nummer door blijft dreunen. In elk nummer zit ook een opbouwende pre-chorus die het aanstekend refrein inleid. Dit is dan ook het grootste probleem dat ik heb met dit album. Elk liedje is gewoon een variatie op het eerste liedje (en tevens beste liedje) van deze cd. Na een viertal nummers begint het dus al saai te worden want je weet dat het volgende nummertje juist hetzelfde zal klinken.
Het artwork van de cd vind ik ook niet zo geslaagd en ik vind het ook wel enigszins vreemd dat deze band uit Finland komt. Het klinkt typisch Amerikaans. In deze band speelt trouwens nog n iemand die sommige onder jullie wel zullen kennen. Sami Kukkohovi is natuurlijk de bassist van Sentenced.
Dit cdtje is totaal onorigineel en ook vrij saai maar persoonlijk zal ik het zeker nog wel eens draaien (af en toe een paar nummers; want in zijn geheel is het maar een saaie zit). Maar dat is meer omdat ik de latere Anthrax albums zoals Stomp 442 nog zeer geregeld draai. Dus enkel voor mensen aan te raden die echt niet meer kunnen wachten op de nieuwe Anthrax. Maar wees gewaarschuwd; de kwaliteit van Anthrax wordt hier geen n moment gehaald.
Tracklist:
1. Never let go
2. Sink to my level
3. Isolation
4. Demi-God
5. Regression
6. Breathe
7. Hate
8. Grace
9. Hallow void
10. No reply
11. Imitation of me
