Het is inmiddels twee jaar geleden dat het volledige album van Finis Gloria Dei uit is gekomen, maar nooit heb ik er een recensie van gelezen. Gezien de kwaliteiten die deze band in huis heeft en het heerlijke album dat ze uitgebracht hebben, kan dat natuurlijk niet. Bij deze een goedmakertje.
Gezien de ervaring die deze Fransozen samen in andere bands opgedaan hebben, was er een goede basis voor succes. Aan deze bundeling van ervaringen en ideen ontspoot na drie jaar Goat: Father Of The New Flesh, een heerlijk sfeervol, maar ook erg agressief black metalalbum. Gezien de Franse achtergrond van de band, kon het Satanisme als thema niet uitblijven. Het is natuurlijk ook een dankbaar onderwerp voor black metal, dat op dit album bijzonder goed uitgewerkt is. Het resultaat daarvan klinkt als een dreigend en opzwepend album vol met mystieke, orthodoxe en ritualistische sferen.
Afwisseling gegarandeerd dus, zeker als je ook nog eens nagaat dat meerdere muziekstijlen schijnbaar moeiteloos gemixt worden. Zo is het overweldigende deel van het album black metal, maar doorklinken met enige regelmaat elementen uit de death metal, die een heftige impact op de muziek met zich meebrengen. Lasciate Ogni Speranza is daar een voorbeeld van; een opening van klassiek aandoende black metal, maar dan komt er opeens een stevige grunt doorheen. Als even later de krijs klinkt, blijkt dat beide ook uitstekend samen (al dan niet gemengd) gaan. Sphinkes: Le Rite Oubli brengt de verscheidenheid in dit album wat directer, door meteen stevig aan te pakken en door het achterliggende sfeergeluid doet het heel even aan keiharde, sfeervolle death metal denken.
Op het gebied van black metal heeft dit album natuurlijk ook veel te bieden. Fluisterende stemmen, harde krijsen en schreeuwen, snijdende riffs, veel pakkende melodien en met veel dreiging gepaard gaande omschakelingen naar heerlijk stuwende, mid-tempo passages, die het kippenvel op je armen doen springen. Dit laatste komt vooral erg goed tot uiting in een nummer als Charon Manifesto, dat n van de hoogtepunten van het album is. Hoewel de nadruk op mid-tempo ligt, heeft dit album ook snellere black metal te bieden, zoals in het tweedelige Lenfer De Bosch en andere nummers tot uiting komt. Ook hier zijn de omschakelingen tussen verschillende passages weer verrassend goed uitgevoerd.
Met andere woorden: Goat: Father Of The New Flesh is een album dat nu eindelijk eens wat aandacht verdient. Schaf het aan en ik garandeer je dat hij je cd-speler nauwelijks verlaat.
Tracklist:
1. Marching To Haar Megiddo
2. Sphinktes: Le Rite Oubli
3. Behind The Rotting Sun Of Human Desolation
4. Hoatae Shaitan
5. Buried God
6. Lenfer De Bosch Part I (Mesnie Hellquin)
7. Lenfer De Bosch Part II (Gor al:Phosphoros)
8. Charon Manifesto
9. Goat: Father Of The New Flesh
10. Lasciate Ogni Speranza
11. Memento Finis
