De muziek is voorspelbaar: ouderwetse hardrock, met een band die volledig in dienst staat van de heer Lande. Maar de voorspelbaarheid speelt hem een beetje parten, want ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat onder druk (van wie eigenlijk?) snel een album in elkaar is geflanst. Ik kan goed leven met Lonely Are The Brave maar Night City klinkt alsof er lekker gejat is van deze of gene band; het klinkt me allemaal te bekend en doet me heel erg aan Dio denken in zijn mindere jaren, waar ook die kleine geweldenaar te lijden had onder mindere composities.
Met War Of The World hoor ik tenminste weer iets eigens, maar het is het allemaal nét niet. Het klinkt allemaal wel lekker hoor, maar van zo'n klasbak verwacht ik nu eenmaal wat meer, wat extra's. Er staan hier nummers op waarvan ik niet weet wat ik er mee moet, zoals Shadow People en Soul Of The Wind, om er maar eens twee te noemen. Het imponeert niet, en Lande is iemand die moet blijven imponeren; adel verplicht.
Jammer, ik had meer verwacht en dat is er (voor mij) niet uitgekomen. Ik ga zeker niet zeggen dat dit een blinde en verplichte aanschaf zou moeten zijn; ga eerst jezelf er van overtuigen dat voor jóu deze schijf de moeite waard is. Ik wacht graag op de volgende.
Tracklist:
1. Lonely Are The Brave
2. Night City
3. War Of The World
4. Shadow People
5. Soul Of The Wind
6. Man Of The Dark
7. Promises
8. The Inner Road
9. Hellfire
.jpeg){kind=small}
